Η Λίλη καθόταν στην μεταλλική πολυθρόνα στο γεμάτο μπλέ και άσπρες αποχρώσεις ψυχρό δωμάτιο
Τα χέρια και τα πόδια της ήταν δεμένα με μέταλλα στα μπράτσα της πολυθρόνας
Ο ανακριτής της ψυχρός και αυτός στεκόταν για 45 λεπτά αμίλητος μπροστά της
Τα μάτια του την παρατηρούσαν πίσω απ τον χοντρό σκελετό των γυαλιών μυωπίας του. Στα χέρια του κρατούσε ένα ντοσιέ με σημειώσεις και ένα πανάκριβο στυλό
Τους είχε προδώσει και αυτό στον κόσμο απ τον οποίο είχε περάσει κάποτε και ο Τζων Λε Καρέ ήταν κάτι το ασυγχώρητο
Δυο οργανώσεις δεν μπορούσες να προδώσεις χωρίς συνέπειές σε αυτόν τον κόσμο, σκέφτηκε η Λίλη, την μαφία και τις υπηρεσίες ασφαλείας ενός κράτους για τις οποίες εργάζεσαι
-Ποια ήταν η αποστολή σου στην Αθήνα; την ρώτησε τελικά ο ψυχρός ανακριτής της και έφερε τον στυλό του στο χαρτί έτοιμος να γράψει ή να προσποιηθεί πως θα γράψει την απάντηση της , αφού ούτως ή αλλιώς η ανάκριση ηχογραφούνταν και βιντεοσκοπούνταν
-Μην με ρωτάς πράγματα τα οποία ήδη ξέρετε, του απάντησε
-Οφείλεις σε παρακαλώ να απαντήσεις στην ερώτηση
-Για τι ακριβώς κατηγορούμε;
-Αυτό είσαι σε θέση να το γνωρίζεις πολύ καλά
-όχι δεν το γνωρίζω, θέλω να μου πεις
-Ποια ήταν η αποστολή σου στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1973;
-Ποια είναι η δική σου αποστολή σήμερα;
-Να τηρήσω το πρωτόκολλο, όμως είμαι σίγουρος πως και αυτό το γνωρίζεις πολύ καλά
-Το πρωτόκολλο είναι μια δική σου υποχρέωση, δεν είμαι υποχρεωμένη να σε ακολουθήσω
-Τότε θα μείνεις για πάντα εδώ ...καθηλωμένη σε αυτή την μεταλλική πολυθρόνα ...μέχρι τουλάχιστον να ξεκινήσεις να συνεργάζεσαι
-Βιάζεσαι Φρέντυ ε; Μικρέ Φρέντυ...παιδί για τα θελήματα σου, το ξέρω πως βιάζεσαι. Αν μείνω εδώ καθηλωμένη για πάνω από 72 ώρες κοιτώντας τις μπλέ και λευκές αποχρώσεις του φωτισμού σε αυτό το ψυχρό απρόσωπο δωμάτιο θα ξεκινήσω να χάνω τα λογικά μου. Αν ξεκινήσω να χάνω τα λογικά μου η ανάκριση σας δεν θα μπορεί να ολοκληρωθεί...
-Θέλεις να χάσεις τα λογικά σου;
-Δεν με νοιάζει. Πλέον μετά από αυτό που έζησα; Δεν με νοιάζει
-Δεν σε νοιάζει να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα όπου θα σου χορηγούν υπνωτικά, ηρεμιστικά και κάθε άλλου είδους ναρκωτικό σε ενέσιμη και μη μορφή;
-Γνώριζα που μπλέκω όταν...όταν παράκουγα τις εντολές μου στις Αθήνα
-Καλώς λοιπόν. Πήρες μια σημαντική απόφαση για το υπόλοιπο της ζωής σου. Να μετατραπείς σε πειραματόζωο. Ας είναι. Ακόμη και έτσι θα μπορέσεις άθελα σου να προσφέρεις κάτι καλό στην επιστήμη τουλάχιστον
-Και στο ενεργητικό σου Φρέντυ, μικρό ανθρωπάκι με κοντά παντελονάκια θα καταγραφεί η σημερινή σου αποστολή ως...αποτυχία...χμμμ, καθόλου καλό για κάποιον καριερίστα...καθόλου καλό για την προαγωγή σου και την σύνταξη σου
-Δεν είμαι εγώ το προς εξέταση υποκείμενο
-Χαίρομαι Φρέντυ , πραγματικά χαίρομαι που ακόμη και δεμένη θα καταφέρω να προκαλέσω ένα πλήγμα σε έναν κρίκο της αλυσίδας
-Γνωρίζεις πως αν νικήσεις εμένα κάποιος άλλος θα πάρει την θέση μου, την προαγωγή μου και το ύψος της σύνταξης που εποθυμώ
-Γνωρίζω επίσης πως παρά την ηρεμία σου μέσα σου αγωνιάς να μην τα χάσεις όλα αυτά. Σωστά; Μου εξηγείς πως έτσι και αλλιώς το σύστημα θα με νικήσει και θα συνεχίζει να αναπαράγεται προσπαθώντας να το παίξεις ατάραχος σχετικά με την δική σου καταστροφή...την οικονομική εννοώ
-Όπως και να χει εγώ θα χω σύνταξη στο τέλος , εσύ όχι
Σήμερα ο Φρέντυ ηλικιωμένος πια καθόταν στην ταράτσα του σχεδόν ετοιμόρροπου βικτωριανού κτιρίου στο Λονδίνο. Το κρύο και η υγρασία του τρυπούσε τα κόκκαλα
Καμπουριαστός κοιτούσε το ποτάμι από ψηλά και άναψε ακόμη ένα τσιγάρο
Η Χέδερ, μια 19χρόνη γλυκιά κοπέλα καθόταν λίγα μέτρα πίσω του
-Κύριε; τον ρώτησε να δει αν ήταν καλά...αν συνέχιζε να επικοινωνεί με τον κόσμο μας, είστε καλά; Μήπως να διακόψουμε;
-Όχι αγάπη μου, είμαι μια χαρά. Ήταν θεία σου και θες να μάθεις για αυτήν
Θες να μάθεις τα πάντα για αυτήν...για την ακρίβεια θες να μάθεις την αλήθεια για αυτήν
-Τι συνέβη; Για να είμαι πιο ακριβής, τι της συνέβη;
Ο Φρέντυ γύρισε και την κοίταξε
-Την στείλαμε σε ένα τρελοκομείο. Εκεί την μετέτρεψαν σε πειραματόζωο μέχρι που...συνέβη αναπόφευκτα το μοιραίο.
Κανείς οργανισμός δεν αντέχει στην χορήγηση τόσων ναρκωτικών. Ο δικός της να πω την αλήθεια άντεξε παραπάνω απ όσο ο μέσος όρος. Ίσως...οι μνήμες της ανάμεσα στους εφιάλτες που της προκαλούσαν τα ναρκωτικά μας να ήταν αυτές που την κρατήσαν τόσο καιρό ζωντανή
Μου κρατάς κακία Χέδερ; Δεν σε αδικώ. Και γω μου κρατώ κακία. Είμασταν εν τω μέσω του ψυχρού πολέμου, η επανάσταση για πολλούς νέους ήταν τότε ένα όραμα. Οι Ρώσοι και οι σύμμαχοι τους ήταν οι κύριοι αντίπαλοι μας. Δεν θέλαμε να κυριαρχήσουν σε όλη την Ευρώπη και αυτοί δεν θέλαν το ίδιο για εμάς
Παίζαμε με κανόνες μαζί τους. Μερικές φορές σκοτωνόμασταν κιόλας...συνήθως από...ας το πώ "ατύχημα" αλλά είχαμε κανόνες που τους τηρούσαν και οι δυο πλευρές
Όμως οι "νέοι" του τότε, ήταν έξω απ την επιρροή και την δική μας και των Ρώσων.
Έχεις ακουστά τον Γκεβάρα;
Η Χέδερ κούνησε το κεφάλι
-Αυτός μαζί με τον Κάστρο έκανε την επανάσταση στην Κούβα. Έγινε κράτος όμως επέλεξε να τα αφήσει όλα και να τραβήξει ξανά τον δύσκολο δρόμο του αντάρτη σε πιο εχθρικές περιοχές για να φέρει και εκεί την επανάσταση
Πίστευε θα πετύχει και δεύτερη και τρίτη φορά αυτό που πέτυχε την πρώτη φορά , στην Κούβα
Τον εγκατέλειψαν όμως όλοι, ακόμη και οι Κουβανοί και σκοτώθηκε μόνος τραγικά μόνος
Η εκτέλεση του τελικά έφερε περισσότερα προβλήματα απ όσα θα έλυνε
Λες και ήταν η σπίθα που άναψε φωτιά στην νεολαία όλης της Δύσης τότε...μας πήρε 30 με 40 χρόνια να την σβήσουμε...τουλάχιστον έτσι νομίζουμε
Εκείνα τα χρόνια η θεία σου, η Λίλη ήταν νέα. Μια νέα πανέξυπνη κοπέλα απ το πάντα κόκκινο και εργατικό Λίβερπουλ
Οι υπηρεσίες μας , όπως οι αντίστοιχες όλων των κρατών εκτιμούν αυτά τα προσόντα έτσι την στρατολόγησαν
Μια νέα, όμορφη, πανέξυπνη , φτωχιά από εργατική οικογένεια κοπέλα...η Λίλη
-Και τι συνέβη στην Αθήνα;
-Η Ελλάδα είχε δικτατορία. Εμάς μας βόλευε αυτό.Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος μας βόλευε αρκετά όχι όμως όσο θα θέλαμε και μαζί με άλλες χώρες θελήσαμε να κάνουμε μια μικρή αλλαγή στην ηγεσία της χούντας. Για αυτό τον σκοπό στείλαμε ανθρώπους μας στην Αθήνα να κάνουν πράξη αυτή την αλλαγή
Η Λίλλη εξαφανίστηκε όμως
-Εξαφανίστηκε;
-Ναι ναι, χάσαμε τα ίχνη της μετά τις δυο πρώτες εβδομάδες
-Και πότε την εντοπίσατε ξανά;
-Περίπου ένα μήνα μετά. Κατά την διάρκεια της καταστολής της 3ήμερης εξέγερσης των φοιτητών , μαθητών και εργαζομένων στην Πολυτεχνική σχολή των Αθηνών
Είχε περάσει στην άλλη πλευρά και συμμετείχε στην εξέγερση
Συνήθως ένα κομμάτι των εξεγερμένων περνάει με την πελυρά του κράτους και όχι το αντίθετο
Βλέπεις ο άνθρωπος πολλές φορές αν όχι πάντα βάζει τις υλικές απολαβές πάνω απ τις ιδέες, η θεία σου έκανε ακριβώς το αντίθετο
Την κλειδώσαμε σε μια απάνθρωπη αίθουσα ανακρίσεων για 72 ώρες και προσπαθούσαμε να μπούμε στο μυαλό της , να καταλάβουμε γιατί ένα φτωχό κορίτσι ενώ μπορούσε να ξεφύγει απ την φτώχεια της και να παίξει μπάλα εκ του ασφαλούς σε αυτή την ζωή προτίμησε να πάει με την μεριά των μονίμως χαμένων;
-Θεωρούσε πως αυτοί έχουν το δίκιο;
-Και είναι αυτό αρκετό για να καταστρέψεις ένα στρωμένο μέλλον; Μια καριέρα;
-Πριν είπατε πως αυτό ακριβώς έκανε ο Γκεβάρα
Ο Φρέντυ κούνησε το κεφάλι
-Ο Γκεβάρα και αρκετοί ακόμη νέοι, ναι. Τότε μας ήταν αδύνατο να κατανοήσουμε πλήρως πως κάποιος απαρνείται τον δικό μας κόσμο, αυτόν της ευμάρειας και της αφθονίας για να καταφέρει να φτάσει πάλι σε αυτόν . Είναι παρανοϊκό
Τουλάχιστον τότε εγώ και πολλοί άλλοι το βρίσκαμε παρανοϊκό. Ενώ μπορείς να τα έχεις όλα , τα παρατάς για να αγωνιστείς κόντρα σε έναν συντριπτικά ανώτερο αντίπαλο ώστε να τα κερδίσεις όλα
Τότε δεν γνώριζα. Σήμερα όμως...σήμερα ξέρω...
Υπάρχει μια μικρή διαφορά
Είναι άλλο να τα έχεις όλα σε έναν κόσμο που κάποιοι δεν έχουν τίποτα και άλλο να πολεμάς για έναν κόσμο όπου όλοι θα τα έχουν όλα
Το "όλοι" είναι η λέξη που κάνει την διαφορά. Μια τόσο μικρή λέξη κάνει τον κόσμο μας άνω κάτω
-Σήμερα όμως κινδυνεύουμε όλοι σχεδόν να μην έχουμε τίποτα
-Ίσως αυτό να είναι που με κάνει να κατανοώ μετά από τόσες δεκαετίες τις πράξεις της θείας σου. Τότε την μισούσα που μας απαρνήθηκε. Σήμερα την θαυμάζω.
Ναι γλυκιά μου Χέδερ, ο άνθρωπος που κατέστρεψε για λογαριασμό της πατρίδας το μυαλό και την ζωή της θείας σου σήμερα δηλώνει ηττημένος και θαυμαστής αυτής. Τι να το κάνεις όμως κατόπιν εορτής;
-Πως έμπλεξε στην Αθήνα ;
-Γνώρισε τυχαία έναν συνομήλικό της. Φτωχό, αγράμματο και εργάτη αλλά το λεγε η καρδιά του. Ήταν απ τους λαϊκούς άντρες με έντονο από ένστικτό το στοιχείο της πολιτικοποίησης- προς τα αριστερά βέβαια- αλλά και δεν σήκωνε και μύγα στο σπαθί του
Ήταν αυτό που λέμε "φασαρτζής". Δεν μετρούσε τις μπουνιές του και με κάθε ευκαιρία χωνόταν σε καυγάδες
Μετά μάθαμε πως βοηθούσε και κόσμο όπου και όσο μπορούσε. Φτωχό κόσμο
Ερωτεύθηκαν ο ένας τον άλλον η Χέδερ, σπουδαγμένη συμπλήρωνε τα κενά γνώσης του και αυτός της θύμιζε το πάθος και τον πόθο των ανθρώπων της εργατικής τάξης του Λίβερπουλ φαντάζομαι
Ζήσανε ένα μήνα μαζί και μετά τους πρόλαβε το ξέσπασμα της αυθόρμητης εξέγερσης
Επανάσταση και έρωτας
-Και τι έγινε στην συνέχεια;
-Η εισβολή του στρατού προκάλεσε εκατόμβες νεκρών στο πανεπιστήμιο. Εκεί συλλάβαν την Λίλλη και μετά μας ειδοποίησαν.
-Και αυτός; ο εργάτης;
-Για αυτόν δεν ξανακούσαμε ποτέ τι απέγινε
-Δεν μπορούμε να τον βρούμε;
-Μετά τον έγκλεισμό της Λίλλυ η υπηρεσία συνέστησε ένα κλιμάκιο να διεξάγει μια έρευνα στην Αθήνα και την Ελλάδα για να τον εντοπίσουμε
Φοβόντουσαν πολλά οι δικοί μας όπως ας πούμε αν η Λίλυ του αποκάλυπτε μυστικά δικά μας, αν αυτός ήταν πράκτορας των ρώσων που την προσέγγισε αν , αν , αν; Διαπιστώσαμε πως ήταν αυτό που έδειχνε. Ένας αγράμματος εργάτης , ένας λαϊκός τύπος γεμάτος πάθος , όμως δεν μπορέσαμε ποτέ να τον εντοπίσουμε
Και οι δικοί του χάσανε τα ίχνη του
-Τι μπορεί να απέγινε;
-Στο Πολυτεχνείο μέσα αλλά και έξω στον δρόμο υπήρξαν πολλοί νεκροί που δεν αναγνωρίστηκαν. Έτσι λέγαν τότε. Μπορεί να ήταν ένας εξ αυτών ή μπορεί απλά να μετανάστευσε σε άλλη χώρα, να άλλαξε ταυτότητα, πολλά μπορεί...
Η Χέδερ το απόγευμα καθόταν σε ένα ζαχαροπλαστείο μαζί με μια ηλικιωμένη κυρία και πίναν το τσάι του
Η κυρία Σίλβερ ήταν για 30 χρόνια η διευθύντρια του ψυχιατρείου που είχε εγκλειστεί η Λίλυ
Φαινόταν σκληρή γυναίκα με έντονη την αίσθηση του καθήκοντος
Αφού περιέγραψε την καθημερινότητα της ζωής την θείας της εκεί μέσα στο τέλος ανέφερε...
-Δεν γέλασε ποτέ ξανά το κορίτσι
-Θεέ μου, είπε η Χέδερ και δάκρυσε
-Εκτός από μία φορά. Ήταν απόγευμα. Περίπου τέτοια ώρα. Έξω έπιασε βροχή και οι δρόμοι ερημώναν καθώς σκοτείνιαζε. Η Λίλη όπως και υπόλοιποι τρόφιμοι ήταν στην τραπεζαρία όπου σερβίραμε τσάι
Απ έξω απ τον ε΄ρημο δρόμο κάτι κουγόταν
Δεν δώσαμε σημασία
Η Λίλη σηκώθηκε και μαστουρωμένη όπως ήταν απ την χορήγηση χαπιών έσυρε τα πόδια της ως το παράθυρο. Από εκεί κοίταξε κάτω στον δρόμο
Ήταν ένας άντρας. Η Λίλυ τότε ήταν γύρω στα 40 και ο άντρας από κάτω αν και φορούσε τραγιάσκα έμοιαζε συνομήλικος της. Ψηλός μελαχρινός γεροδεμένος με μια ελαφριά κοιλίτσα και αξυρισιές.
Βαστούσε ένα ακορτνεόν και έπαιζε μια άγνωστη σε μένα λυπητερή μελωδία
Η Λίλη έμεινε εκεί να τον κοιτάει και ακούει το ακορντεόν του
Και αυτός την κοίταξε
Χαμογέλασαν ο ένας στον άλλον και μου έκανε εντύπωση.
Ύστερα δυο απ τους φρουρούς του ιδρύματος πλησίασαν και διέταξαν τον "αλήτη" να απομακρυνθεί
Το ποτάμι δίπλα στο ίδρυμα άρχισε να αναδύει ομίχλη και ο άντρας απομακρύνθηκε συνεχίζοντας να παίζει με το ακορντεόν του.
Βάδιζε προς τις αποβάθρες του ποταμιού μέχρι που χάθηκε μέσα στην ομίχλη
15 μέρες μετά διάβασα πως βρέθηκε πνιγμένος ένας αγνώστων στοιχείων άντρας στο ποτάμι το οποίο νωρίτερα είχε ξεβράσει...ένα ακορντεόν στις όχθες
15 μέρες μετά. Λέγανε πως πνίγηκε πριν 15 μέρες
-Πως τα θυμάστε όλα αυτά;
-Μου χε κάνει εντύπωση γιατί 15 μέρες πριν είχε πεθάνει η Λίλυ. Για την ακρίβεια το βράδυ μετά που αντίκρισε απ το παράθυρο τον άγνωστο με το ακορντεόν άντρα κοιμήθηκε και δεν ξαναξύπνησε
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου