κακή επιρροή

  Και αυτό το βράδυ ανοίξαν οι πόρτες του μπαρ.Είμασταν έτοιμοι να δεχτούμε όποιον ήθελε να ξεφύγει για μερικές  ώρες απ αυτή την μπάσταρδη δυστοπία που επέβαλλε  στην πόλη μας η τριαδική αρχή του αρχιπαπά, του δημάρχου και του περιφερειάρχη. Τι το ιδιαίτερο είχε αυτό το  βράδυ; Ο εργολάβος  και ιδιοκτήτης της τεχνικής εταιρείας "Άριστον" δεν βρισκόταν εν ζωή και αυτό μας έδινε μια ανάσα και μια μικρή προθεσμία να  χαλαρώσουμε. Και αυτό το βράδυ αυτό  θέλαμε να κάνουμε Για τα ποτά πριν ανοίξουμε  δοκίμασα πολλούς μπάρμαν. Οι περισσότεροι ήταν άνω των 40 ετών με εμεπιρία  δεκαετιών στην πλάτη τους , όμως παρόλο που έφαγαν την ζωή τους μέσα στο ροκ  είχαν μια  βαριά μαγκιόρικη σκυλάδικη εσάνς. Δεν κάνανε   για μένα. ήμουν αρκετά  γέρος για να ανέχομαι την μαγκιά του καθενός. Πόσο μάλλον του ρόκερς που χαν την ατομικίστικη  κουλτούρα του σκυλά Άλλοι ήταν  τεχνίτες τέλειοι και νέοι, όμως  δεν μου άρεσε αυτό το εξυπνακίστικο στυλάκι. Δεν ήμουν σε φάση να συναναστρέφομαι με ανθρώ

 Κανείς  δεν  ήξερε το πραγματικό του όνομα. Από παλιά τον  φωνάζαν bad news  Ο  bad news ήταν ένας μοναχικός μέθυσος  από τα χρόνια που ήταν νέος Δεν είχε παρέες, κανείς μας  γνώριζε που μένει, τι δουλειά κάνει, τι σκέφτεται Ακόμη και τα κορίτσια που σχετίζοταν μαζί του δεν είχαν να πουν πολλά  για αυτόν. Μόνο πως έκανε το καλύτερο σεδξ στην πόλη, δεν μιλούσε πολύ, αγαπούσε πραγματικά και είχε μια πολύ αναπτυγμένη αίσθηση του δικαίου Αυτόν προσπάθησα να τον βρω όταν καταλάβαμε το υπό κατεδάφισην  μπαρ. Θα μου  χρειαζόνταν Έψαξα παντού Αρχικά σε  πρώην αριστοκρατικές  γειτονιές της πόλης που πλέον είναι υποβαθμισμένες. Νόμιζα πως ήταν  απ τις πρώτες γενιές μεταναστών του 90 που κατέφθαναν απ την ανατολική  Ευρώπη και για αυτό τον έψαχνα σε  υπόγεια διαμαρίσματα στην Μπότσαρη, την Ανάληψη και το Φάληρο Τζίφος Ένα πρωί αφού κλείσαμε το μπαρ , σκουπίσαμε και βάλαμε με την ντιτζέη της Τζένη να πιούμε καφέ πιάσαμε την κουβέντα -Και γιατί να μην είναι έλληνας;  με ρώτησε -Τον είχες προλάβει 

  " Δεν  είμασταν  δα και  η  καλύτερη πόλη στον κόσμο, όμως  επί  δεκαετίες  ο αρχιπαπάς, ο δήμαρχος και ο περιφερειάρχης προσπάθησαν και κατάφεραν να την κάνουν  χειρότερη Και μεις απομονωμένοι, διαιρεμένοι, περιχαρακωμένοι  στα δεσμά της καθημερινότητας  τους το επιτρέψαμε Ξυπνήσαμε ένα πρωί, ή καλύτερα  βγήκαμε να περπατήσουμε μια νύχτα  στην Θεσσαλονίκη της παιδικής μας  ηλικίας και  όλα όσα  αγαπήσαμε λείπανε Όλα  εκτός από το μπαρ της πιότερης νιότης μας. Αυτό υπήρχε  μόνο που  μαζί του υπήρχε και μια  ταμπέλα καρφωμένη στην πόρτα του "Υπό κατεδάφισην.Προσεχώς ανεγειρόμενη πολυτελής πολυκατοικία" Άλλο ένα κτίσμα απ τα πολλά που κατακλύσαν την  πόλη μας. Άλλος ένας  εργολάβος που θα μετρούσε  στο γραφείο του  χιλιάδες ευρώ,άλλη μια  χαζοχαρούμενη  μικροαστική οικογένεια  που θα  χρυσοπλήρωνε  για να μπει σε ένα  πολυτελές κλουβί. Άλλη μια μαχαιριά στα παιδικά μας όνειρα Κάπως  έτσι αποφασίσαμε  και μπήκαμε μέσα στο μπαρ Σηκώσαμε τον γενικό και το λειτουργήσαμε Και 

  Εκπομπή roundabout-Μεταλλική Φυλακή Επιστροφή της Εκπομπής μετά από καιρό όπου σήμερα θα σας διηγηθώ την ιστορία ενός ανθρώπου που τον φυλακίσαν σε ένα μεταλλικό κουτί Η εν λόγο ιστορία πρέπει να ιδωθεί εξ αρχής ως μια ραδιοφωνική ταινία Μην πατήσετε να την ακούσετε αν βιάζεστε ή αν δεν έχετε 40 περίπου λεπτά χαλάρωσης , αν πιέζεστε απ το mood της εποχής για ένα γρήγορο κάτω των 30 δευτερολέπτων τεχνούργημα Κάντε το όταν νιώσετε χαλαροί, όταν νιώσετε άνετα, όταν νιώσετε πως "τώρα δεν θέλω να κάνω τίποτα" Καλές ακροάσεις ................... ο άνθρωπος της ιστορίας μας μπορεί να είναι ένας κατάδικος σε ειδικό καθεστώς κράτησης,ή ένας κάτοικος της μεγαλύτερης υπαίθριας φυλακής του πλανήτη που ονομάζεται Γάζα, ή κάποιος που ο σύγχρονος κόσμος τον έχει εγκλωβίσει εντός ενός παιχνιδιού όπου είναι καταδικασμένος να το χάσει, δηλαδή εσείς

  Υπάρχει ένας  θρύλος στα στενά της πόλης Τον λένε ακόμη οι κυράδες πίνοντας τον καφέ τους τα πρωινά Άλλοτε τον συζητούσαν  έξω στις αυλές των φτωχόσπιτων σήμερα  στα μικρά  μπαλκόνια απ τα φτωχικά  ετοιμόρροπα  διαμερίσματα τους Δεν ξέρει καμιά το ακριβές  όνομα της, όμως γνωρίζουν όλες πως έφτασε προσφυγοπούλα με το καράβι  το 1924 στην πόλη Λένε πως είδε  τους γονείς της να μην αντέχουν το κρύο στα απολυμαντήρια, τότε που τους ξεγυμνώναν όλους και τους περιλούζαν με παγωμένο  νερό μέσα στο κρύο για να μην μολύνουν την πόλη Αυτή την πόλη  την τόσο αμόλυντη Την πόλη των μαφιόζων  που εκπορνεύαν κορίτσια απ την επαναστατημένη Ρωσία λίγο παραπέρα στο μουλέν  ρουζ και διακινούσαν κόκα και όπιο μαζί με  λαθραία ρολόγια  απ την Πόλη Την πόλη των εμπόρων  που μαστιγώναν  τους υπαλλήλους τους Την πόλη  των μιμητών του  Χίτλερ και της 3Ε που κάψανε  τον συνοικισμό των ήδη πυρόπληκτων φτωχών εβραίαων στο Κάμπελ στον Βότση Την πόλη του παπά που  μετά το 12 κουβάλησε μανιάτες και κρητικούς  φασ

την παγωμένη νύχτα που ψάχναμε την επιβίωση μας  μέσα στα σκουπίδια μου είπες "κοίτα" ψηλά στον σκοτεινό ουρανό είδες ένα φως για τις ζωές μας μα εγώ δεν το διέκρινα ολόκληρο εκείνο  το βράδυ μου διηγιόσουν ιστορίες που μέσα σε μια στιγμή  σου εξομολογήθηκε "το μοναδικό μας άστρο που λάμπει" έτσι το αποκαλούσες και γω  πίστευα πως όλα  τα φαντάστηκες σκεφτόμουν πως τώρα που είχαμε  φτάσει στο τελευταίο σκαλί αυτής της πλούσιας πόλης αυτής της  χώρας της ευμάρειας αυτουνού  τούτου του  πλανήτη  της  αφθονίας πως εσύ ζούσες αυτό που θα θελελ να γινόμασταν μέσα από μια οφθαλμαπάτη-αυταπάτη η πείνα κακός  σύμβουλος μα ένας  φιλόσοφος που έφυγε νωρίς έλεγε πως είναι ο καλύτερος  σύμβουλος και βαδίζαμε μέσα στις εσχατιές της  γειτονιάς εκεί που επέτρεπαν να ζούμε μόνο εμείς, τα ποντίκια  και οι μη-στειρωμένες  γάτες και συνέχιζες να μου μιλάς  για κείνο  το φωτεινό αστέρι εσύ σκεφτόσουν όσα σου πε "το μόνο μας άστρο που λάμπει"  και γω σκεφτόμουν το δύσκολο παγ

  Βγήκαμε απ την  επαρχία που ανήκε  το Προυντρεγκατς και  εισήλθαμε στην  επαρχία του Μάσκροβο με την ελπίδα μέσα στις εσχατιές της περιοχής να γνωρίζει κάποιος κάτι για την Όλγα Στην πόλη-επικράτεια  του Ντίσκροβο  δέσποζε ένας λόφος  Εκεί απάνω  στεκόταν ο Ντράγκανε με ένα  πολυβόλο θαρρείς για  αιώνες και γάζωνε όποιον   βρισκόταν στην εμβέλεια του Από την πλατεία της πόλης τον κοιτάξαμε με τον μπόμπιρα και πράγματι έμοιαζε θεόρατος Η περιοχή ανήκε στην αλβανόφωνη  φατρία του Σαλί, όμως ο Ντράγκανε που την  τρομοκρατούσε ήταν σέρβος Πως βρέθηκε ένας  σλάβος  σε αυτό τον λόφο και για ποιον λόγο για αιώνες  γάζωνε τα πάντα από κάτω του-Η αλήθεια είναι πως δεν έκανε  διακρίσεις, γάζωνε και ομοεθνείς του Μπήκαμε σε ένα οπλοπωλείο με τον μπόμπιρα να ρωτήσουμ για την Όλγα Ο οπλοπώλης ήταν αρκετά  φιλικός. Για την ακρίβεια τόσο φιλικοί είναι μόνο οι χαφιέδες , τα σκουλήκια και οι άνθρωποι που γεννιούνται με βρώμικες ψυχές από  βρώμικους  ανθρώπους Αδερφέ, σύντροφε, πατριώτη, θα  φροντίσω

Βάδιζα μέσα στην μεγάλη  βαλκανική  νύχτα την εποχή που  υπήρχε μόνο  το  σκοτάδι- και συνεχίζει να υπάρχει ακόμη ο πόλεμος όλων εναντίων όλων  ήταν μια μόνιμη συνθήκη  πλέον έξω απ τα  βαλκάνια οι  χώρες της μουντάδας παρήγαγαν  συνεχώς πολεμοφόδια και τρόφιμα  τα εργοστάσια τους δούλευαν ασταμάτητα και κάθε Παρασκευή  τα ελικόπτερα τους  τα πετούσαν πάνω απ τις  περιοχές που ελέγχαν οι 300 φατρίες  εμείς πολεμούσαμε και  ο πλανήτης ολόκληρος καρπωνόντανε το κέρδος απ τις μάχες μετατρέποντας το σε ευμάρεια αρκεί να  ζούσες εκτός Βαλκανίων και ποτέ δεν ξημέρωνε Σε αυτή την τεράστια ατελείωτη  νύχτα βάδιζα απ την μια άκρη των Βαλκανίων στην άλλη για να  βρω την Όλγα Εξαφανίστηκε Την αρπάξαν οι  φατρίες  του ατέρμονου  θανάτου Έτσι μου είπαν κάποιοι  σκλάβοι Αυτούς πίστεψα, δεν είχα κάποιο άλλο στοιχείο Και ξεκίνησα   για το Προύντρεγκατς. Εκεί ίσως να βρισκόνταν Και βάδιζα μέσα στην ερειπωμένη  γη, περνώντας έξω από φτωχά  πρώην αγροτόσπιτα.  Μισοκαμένα απ τις μάχες  με κοιτούσαν να περ