που ψάχναμε την επιβίωση μας μέσα στα σκουπίδια
μου είπες "κοίτα"
ψηλά στον σκοτεινό ουρανό
είδες ένα φως για τις ζωές μας
μα εγώ δεν το διέκρινα
ολόκληρο εκείνο το βράδυ
μου διηγιόσουν ιστορίες που μέσα σε μια στιγμή σου εξομολογήθηκε "το μοναδικό μας άστρο που λάμπει"
έτσι το αποκαλούσες
και γω πίστευα πως όλα τα φαντάστηκες
σκεφτόμουν πως τώρα που είχαμε φτάσει στο τελευταίο σκαλί
αυτής της πλούσιας πόλης
αυτής της χώρας της ευμάρειας
αυτουνού τούτου του πλανήτη της αφθονίας
πως εσύ ζούσες αυτό που θα θελελ να γινόμασταν
μέσα από μια οφθαλμαπάτη-αυταπάτη
η πείνα κακός σύμβουλος
μα ένας φιλόσοφος που έφυγε νωρίς έλεγε πως είναι ο καλύτερος σύμβουλος
και βαδίζαμε μέσα στις εσχατιές της γειτονιάς
εκεί που επέτρεπαν να ζούμε μόνο εμείς, τα ποντίκια και οι μη-στειρωμένες γάτες
και συνέχιζες να μου μιλάς για κείνο το φωτεινό αστέρι
εσύ σκεφτόσουν όσα σου πε
"το μόνο μας άστρο που λάμπει"
και γω σκεφτόμουν το δύσκολο παγωμένο πρωινό
που θα πάρει την θέση της δύσκολης παγωμένης τούτης νυχτιάς
στον δρόμο για το χαρτόκουτο μας συναντήσαμε τον τρελό
μας φώναξε "το είδα και μου μίλησε"
παρακάτω η πόρνη με τον πρεζάκια γιο μας αποκάλυψαν πως συζητήσαν μαζί του
ο ρακοσυλλέκτης με τον γύφτο που μαλώναν μπροστά από έναν κάδο σταματήσαν να καταθέσουν όσα τους γνωστοποίησε
εγώ συνέχιζα να σκέφτομουν όμως το δύσκολο παγωμένο πρωινό
που θα αντικαθιστούσε τούτη την δύσκολη παγωμένη νύχτα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου