Μικρά ανήλικα παιδάκια απ αυτά που η παγκόσμια κυριαρχία που πρόσφατα αποτυπώθηκαν οι προθέσεις της στο πρόσωπο γνωστού έλληνα θεατράνθρωπου που θέλει να τα καταστρέψει εισέρχονται στο κέλτικο δάσος
Καθώς η τραγουδίστρια υπό την μορφή Κέλτιδος νεράιδας τραγουδά και χορεύει μόνη μέσα στο δάσος τα παιδιά εξερευνούν και ανακαλύπτουν κάθε πτυχή της φύσης και της μάνας γης
Αγγίζουν τους κορμούς των δέντρων , περπατούν προσεκτικά παρατηρώντας απ το χώμα μέχρι το φως που βρίσκει διέξοδο μέσα απ τα κλαδιά για να φτάσει ως το έδαφος
Και η νεράιδα συνεχίζει να τραγουδά και να χορεύει μόνη...δαιμονισμένα μέσα στο δάσος.
Σε άλλες εποχές θα την καίγανε ζωντανή...σήμερα της προορίζουν πάλι για την πυρά καταδικάζοντας την να δουλεύει σαν σκλάβα ως τα γεράματα της
Αν είσαι γυναίκα και διαβάζεις αυτές τις γραμμές και δεν ανήκεις σε κάποια απ τις κάστες του νεο-βερσαλισμού να ξες πως εσύ είσαι η καταδικασμένη μάγισσα...μόνο που σήμερα σε αποκαλούν εργαζόμενη
Και η πορεία στο δάσος συνεχίζεται με τα παιδάκια δοκιμάζουν την επαφή τους με την πρωτόγνωρη μοναδική ομορφιά της μάνας γης και της φύσης
Και η αναζήτηση φτάνει στο τέλος της όταν καταλήγουν στο ξέφωτο την ώρα που ο ήλιος ανατέλλει
Το λυκαυγές μοιάζει με λυκόφως δίνοντας μια φυσική πρακτική επιβεβαίωση στο "όλα συνεχίζονται " του Ηράκλειτου , στα αρχαία φιλοσοφικά γνωμικά πως "το τέλος είναι η αρχή και η αρχή το τέλος"... αυτά που κάνανε ακόμη και τον Χένκελ να παραδεχτεί πως όντως "όλα συνεχίζονται"
Τι πιο μεγαλειώδες και όμορφο να σταθείς όπως τα παιδάκια με δέος κάτω απ τον ήλιο που βγαίνει μέσα απ το σκοτάδι για να σου δώσει ξανά ζωή;
Τι πιο μεγαλειώδες για μια κοινωνία που κατακλύζει τους δρόμους του Παρισιού, δημιουργεί απ το μηδέν την χαμένη φωτιά για να ζεστάνει τις καρδιές αυτών που η εξουσία, ο νεο- βερσαλισμός αποσκοπεί να παγώσει δια παντός...όπως κάποτε το 92 συμβούλευε ο διεφθαρμένος αγκιτάτορας των εχθρών της ζωής Φουκογιάμα;
Τι πιο μεγαλειώδες η φωτιά να αναπηδάει και να τυλίγει τις φλόγες του δημαρχείου στο Μπορντό
Τι πιο μεγαλειώδες να ζήσουμε για πάντα όχι δουλεύοντας αλλά αναδημιουργώντας ξανά την φύση απελευθερώνοντας τις δυο σκλαβωμένες στα μπουντρούμια αδερφές της, την Ελευθερία και την Ισότητα
το τραγούδι γράφτηκε από τον βρετονό και κέλτη καλλιτέχνη Άλαν Στίβελ το 1972 Το 1996 δασκευάστηκε από τον γάλλο ράπερ manau ενώ το 2011 η Nolwenn Leroy το διασκεύασε ξανά σε μια folk pop εκδοχή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου