Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

principled struggle-Κυπριακά ερωτήματα

 Δεν τους άρεσαν ποτέ οι τσέχικες μπυραρίες, δεν τον συγκινούσαν οι ποικιλίες από διαφορετικής παρασκευής μπύρες  και  δεν αναζητούσε  κουβέντες γύρω απ την μπύρα

-Ένα κωλοποτό που σε φουσκώνει  και  σε παχαίνει είναι, είπε στον Βόλφλανγκ  που καθόταν απέναντι του στο  τραπεζάκι εντός της μικρής Τσέχικης μπυραρίας

Ο Γερμανός τον κοιτούσε σαστισμένος

-Δεν γίνεται να είσαι τόσο ηλίθιος. Τόσο βρετανός και  τόσο ηλίθιος, ξεστόμισε ο Βόλφανγκ

Ο  Έντμοντ  κοίταξε  προς το μπαρ  χαμογελώντας

Μετά γύρισε αργά το κεφάλι του στον Γερμανό και σηκώνοντας το ποητήρι του με την βότκα  του είπε

-Εις υγείας

Ο Βολφ  τσούγκρισε το δικό του με την μπύρα και ανταπέδωσε

-Εις  υγείαν σύντροφε

-Φαντάζομαι  στην Πράγα  δεν ήρθες για να κουβεντιάσουμε  για τις   τσέχικες μπύρες

-Ελπίζω κάποτε να   έρθει η στιγμή που ο μοναδικός λόγος που θα επισκέπτομε την Πράγα  θα ναι είναι αυτός

-Τι ζητάν λοιπόν οι "κόκκινοι  διάβολοι" από τους "Διεθνείς Προλετάριους;"

-Να τιμήσουν  το όνομα τους και μια μικρή  βοήθεια

-Ξέρεις πως είμαστε πολύ μικρή οργάνωση...νεοδυσταθείσα... ακόμη προσπαθούμε να  σταθούμε στα πόδια μας και να βρούμε τον βηματισμό μας

-Δεν σου κρύβω πως  πριν μιλήσω σε σένα  απευθύνθηκα στους παλιούς συντρόφους σου της "Οργής"

-Και πολύ καλά  έκανες . Η "Οργή" μετά την διάσπαση  διατήρησε το 98% της  δυναμικής της

-Το 98% έχει πολύ  φορτωμένο πρόγραμμα και οπότε σκέφτηκα να απευθυνθώ σε  εσάς

-Σε ακούω λοιπόν

Ο Βολφ έβγαλε μια φωτογραφία απ το δερμάτινο μπουφάν του και την έσπρωξε στο τραπέζι προς το μέρος του   Έτμοντ. Στην φωτογραφία αποτυπωνόνταν  η μορφή ενός 40χρόνου άντρα που περπατούσε  

-Θέλετε να αφήσει αυτόν τον μάταιο κόσμο να φανταστώ

-Πριν ένα χρόνο στον Αμαζόνιο εξεγέρθηκε μια  μικρή φυλή ιθαγενών  ενάντια στην παράνομη  υλοτομία που απειλεί την  βιοποικιλότητα  της περιοχής και κατ επέκτασην και του πλανήτη

Η Βραζιλιανική κυβέρνηση  έστειλε  πρώτ  την αεροπορία να βομβαρδίσει το χωριό και μετά  τις επίλεκτες  δυνάμεις του στρατού μαζί με παραστρατιωτικές οργανώσεις  να αποτελειώσουν όσους επέζησαν

-Αυτός είναι  επίλεκτος ή παραστρατιωτικός;

-Αυτός είναι απλά έναν  πιλότος. Ονομάζατε Πέντρο Ολιβέρα. 40 ετών παντρεμένος με  τρία παιδιά , μισός ιθαγενής  , μισός πορτογαλικής καταγωγής και όπως προείπα  πιλότος της πολεμικής  αεροπορίας της Βραζιλίας

-Μάλιστα

-Συμμετείχε  στον βομβαρδισμό του χωριού.

-Και μεις; Ζητάμε  εκδίκηση να φανταστώ

-Το βρίσκεις  μάταιο;

-Κάθε άλλο. Αν χαθεί ο Αμαζόνιος    τελειώνει η  ζωή στον πλανήτη. Αυτό τουλάχιστον είναι κάτι που  το παραδέχονται και οι καπιταλιστές...χμμμ, παρόλα αυτά δεν θα έλεγαν όχι για  την εκμετάλλευση του  και για λίγο κέρδος παραπάνω  και ας έρθει και το τέλος του κόσμου

-Χαίρομαι που  είμαστε στο ίδιο  μήκος κύματος  σύντροφε

-Έχω μια ερώτηση. Φαντάζομαι ένα χρόνο σκεφτήκατε να χτυπήσετε  κάποιον  στόχο- σύμβολο της Βραζιλιανικής κυβέρνησης  στην Γερμανία  σωστά;

-Ναί, κάποιον επίσημο όμως για  διάφορους λόγους  η επιχείρησε ματαιώθηκε. Οι σύντροφοι μας έγιναν  αντιληπτοί απ την αστυνομία και καταλαβαίνεις

-Καταλαβαίνω. Και αυτός ο ολιβέρα; θα επισκεφτεί την ευρώπη;

-Σε 5 μέρες θα μεταβεί οικογενειακώς στην Κύπρο. Στην Λάρνακα  συγκεκριμένα

-Διακοπές;

-Διακοπές. Μετά την σφαγή ο άνθρωπος  θεώρησε πως δικαιούται να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του

-Και μείς  πως μπορούμε να σας βοηθήσουμε Βολφ

-Απ΄όσο ξέρω έχετε ένα πολύ καλό δίκτυο στην Κύπρο από κρησφύγετα, οπλισμό και κάποιους  δικούς σας  ως μόνιμους κατοίκους εκεί όπου σας βοηθάνε

-Η  λογική μας όμως ήταν και το κρατήσαμε αυτό μέχρι σήμερα, να μην προβούμε σε ενέργειες στην Κύπρο. Μικρός τόπος, μεγάλος ο κίνδυνος να σε πιάσουν και να ξηλωθεί όλο το δίκτυο που  στήσαμε τόσο  δύσκολα και λειτουργεί κυρίως υποστηρικτικά  για αγωνιστές της περιοχής

-Η απάντηση σου είναι "όχι" ακόμη και αν επεξεργαστούμε πολύ προσεκτικά την όλη επιχείρηση;

-Σε πέντε μέρες; Μπορείς να διασφαλίσεις πως...

-Το χουμε κάνει σαν οργάνωση σε λιγότερο χρόνο

Ο Έντμοντ έμεινε για λίγο σκεφτικός

-Θα γίνει  με τους δικούς μου όρους. Αν δεν έχεις αντίρρηση θέλω να επιβλέπω επιτόπου την εξέλιξη , θέλω επίσης να συμφωνήσουμε πως  όποτε κρίνω σκόπιμο θα μπορώ να ακυρώσω την επιχείρηση

-Στο είπε  σύντροφε  είμαστε  στο ίδιο μήκος κύματος

-Μετά την ολοκλήρωση της επιχείρησης θα πρέπει να εγκαταλείψετε αμέσως  το νησί

-Αυτό  θα φροντίσουμε Έντμοντ να γίνει χρησιμοποιώντας δικά μας μέσα

Ο Έντμοντ χαμογέλασε

-Μην με παρεξηγείς απλά είναι  ένα κομβικό για μας σημείο όπου ίσως στο μέλλον χρειαστεί να κάνετε χρήση και σεις , για κάλυψη, προστασία , άσυλο

-Δεν θα στο ζητούσα, απάντησε ο Βολφ, αν  δεν έβλεπα  αυτά τα ρεπορτάζ, είπε και έβγαλε κάποια αποκόμματα  Γερμανικών  εφημερίδων

Ο Έντμοντ κοίταξε τις φωτογραφίες νεκρών παιδιών  μέσα στα συντρίμμια  του  βομβαρδισμένου  χωριού

-Όλα για το κέρδος Έντυ, όλα για το κέρδος

-Καταλαβαίνω. Αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Εύχομαι όλα να πάνε όπως  θα σχεδιαστούν και  να περάσει τουλάχιστον ένα μήνυμα  πως κανείς τους  δεν  θα μπορεί να κοιμάται ήσυχος

Ο Ρασίντ καθόταν στην καφετέρια   στις Φοινικούδες, την περίφημη παραλιακή ζώνη της πόλης της Λάρνακας  με τους φοίνικες κατά μήκος της  ακρογιαλιάς και παρατηρούσε τον Έντμοντ

-Το βράδυ φτάνουν οι Γερμανοί. Θέλω να σου τους γνωρίσω

-Πιστεύεις θα μου φανούν κάπου χρήσιμοι;

-Πιστεύω καλό είναι να αποκτήσεις μια κάποια εμπειρία και από την πάλη μέσα στις πόλεις

Τις υποδομές, την προαπαρασκευή των ενεργειών, ως την τελική φάση της κάθε επιχείρησης, η οποία  δεν είναι σίγουρο πως πάντα  θα στεφθεί με επιτυχία

Ο Ρασίντ  γέλασε

-Με προετοιμάζεις  για  κάποιο φιάσκο; Με έφερες εδώ να σκοτωθώ πριν καν ξεκινήσω  την πάλη στην περιοχή μου;

Ο Έντμοντ χαμογέλασε και αυτός

-Νεολαία...πάντα έχει κάτι να πει, μονολόγησε

-Μοιάζεις σαν να μην υπήρξες νέος Έντμοντ

-Ναι ε;

-Υπήρξες;

-Έτσι λέω, είπε στρέφοντας το βλέμμα προς την θάλασσα

-Μάλλον χτύπησα κάποια ευαίσθητη χορδή ε;

Ο  Έντμοντ δεν μίλησε παρά συνέχιζε να κοιτάζει την θάλασσα

-Πως  είπαμε πως την λέγανε; ρώτησε πονηρά ο Ρασίντ

-Δεν νομίζω να είπαμε

-Θα πούμε;

-Ίσως κάποια άλλη στιγμή φίλε μου

Εκείνη την ώρα  έφτασε στο μαγαζί ο Πάμπλο με τον Παγκράτη

Ο Παγκράτης ήταν ένας απ τους ανθρώπους της  ομάδας του στο νησί. Φρόντιζε να διατηρεί ασφαλή   τα  δυο κρησφύγετα που διατηρούσαν

-Να μάστε και μεις; Καλημέρα, είπε ο Πάμπλο

-Καλημέρα, απάντησε ο Έντμοντ, συστηθείτε εσείς και  πάντε με τον Ρασίντ  στο κατάλυμα που του νοικιάσαμε. Εγώ θέλω να κάνω μια βόλτα και θα σας βρω αργότερα, είπε και σηκώθηκε να περπατήσει


Βάδιζε  στους δρόμους της πόλης  και παρατηρούσε τον κόσμο

Είχαν αρχίσει να πιάνουν οι ζέστες σε ένα  νησί που σχεδόν δεν γνώριζε τι θα πει χειμώνας και οι δρόμοι  ήταν  πλημμυρισμένοι από γκρουπ  τουριστών

Περνώντας έξω από ένα μαγαζί  που πουλούσε τηλεοράσεις κοντοστάθηκε  σαστισμένος  στην βιτρίνα. Από έναν δέκτη  που  ήταν ανοικτός  έδειχνε την Όλγα  την πρώην συντρόφισσα του  στην οργάνωση και  έρωτα της ζωής του να  βρίσκεται στο προεδρικό μέγαρο και να  συνομιλεί  μετά από μια θερμή χειραψία με τον  πρόεδρο την Κυπριακής Δημοκρατίας

Έφυγε και  έψαξε να βρει ένα περίπτερο  να  αγοράσει εφημερίδα

Κατόπιν  κατευθύνθηκε  στο σημείο που είχε παρκάρει το νοικιασμένο του αμάξι και  έβαλε το ΄ραδιο να παίζει περιμένοντας  την αναμετάδοση των ειδήσεων ενώ παράλληλα  ξεφύλλιζε την εφημερίδα  μπας και βρει κάποια είδηση σχετικά με την άφιξη της

Κάποια στιγμή απ το ραδιόφωνο  ξεκίνησε το δελτίο  ειδήσεων

"Κατέφτασε σήμερα το πρωί στην Λευκωσία η εκπρόσωπος του  Νορβηγικού Σοσιαλιστικού Κόμματος , κυρία  Όλγα Μόρτνενσεν όπου και είχε  μια συνάντηση σε φιλικό κλίμα  με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας

Η νορβηγίδα ακτιβίστρια και υπέρμαχος των ανθρωπίνων  δικαιωμάτων  αύριο θα μεταβεί  στα  κατεχόμενα όπου θα συναντηθεί με  τους ηγέτες του Ψευδοκράτους

Η Όλγα Μόρτενσεν τους τελευταίους μήνες έχει αναλάβει  για λογαριασμό  Σοσιαλιστικού  κόμματος της Νορβηγίας  σειρά επαφών με  στόχο την  έναρξη  διαλόγου  για την επίλυση  του Κυπριακού...

Ο Έντμοντ έκλεισε το ραδιόφωνο

Μετά την  επιχείρηση στην Ολλανδία  δεν την είχε ξανασυναντήσει και τώρα κυκλοφορούσαν οι δυο τους  σε τούτο το μικρό νησί

Σίγουρα απ την μια  ένιωθε έναν πόθο να την δει ξανά από κοντά παρόλο που  πριν  χρόνια η ίδια του ζήτησε να χωρίσουν. Απ την άλλη μια συνάντηση τους θα την έβαζε σε  υποψίες για  τους λόγους που βρισκόταν στο νησί

Άναψε τσιγάρο και έμεινε  σκεφτικός μερικές στιγμές μέσα στο αμάξι.

Η Λευκωσία δεν  ήταν μακριά και  σίγουρα  η Κυπριακή Δημοκρατίας μετά την συνάντηση με τον πρόεδρο θα της παρέθετε κάποιο γεύμα κάπου έξω

Το πήρε απόφαση. Έβαλε μπροστά την μηχανή και ξεκίνησε για την πρωτεύουσα


Ο Παγκράτης  αφού πρώτα οδήγησε τον Ρασίντ στο κατάλυμα του   να  αφήσει τις αποσκευές του  μετά  πρότεινε σε αυτόν και τον Πάμπλο να  βγούνε σε κάποιο εξοχικό ταβερνάκι λίγο έξω απ την Λάρνακα 

Θα τους έκανε το τραπέζι με τον παραδοσιακό κυπριακό τρόπο και δεν δεχόταν το "όχι" για απάντηση

Σε μισή ώρα  καθόταν  δίπλα στην ακρογιαλιά σε ένα  ήρεμο ταβερνάκι με τον ιδιοκτήτη να  τους  δείχνει  τι πα να πει  η παραδοσιακή  κυπριακή φιλοξενία

-Τον γνωρίζεις;  ρώτησε ο Πάμπλο όταν τους σέρβιρε και έφυγε μέσα στην κουζίνα του ξανά

Ο Παγκράτης χαμογέλασε πονηρά

-Έλα  πες. Δεν κάνει;

-Ήταν  στο αντιαποικιακό αγώνα  με τον πατέρα μου. Πριν πολλά χρόνια

-Στην πρώτη εόκα; ρώτησε ο Πάμπλο

-Ακριβώς. Προοδευτικός άνθρωπος  και αυτός που είδε  τα όνειρα της γενιάς του να συντρίβονται κάτω απ τον μανδύα της αναγκαιότητας μιας  κάποιας ρεαλιστικής πολιτικής

Ο Πάμπλο κούνησε το κεφάλι  σαν να τον καταλάβαινε

Ο Ρασίντ πήρε  τον λόγο

-Σήμερα πως είναι η  κατάσταση  στο νησί; Πολιτικά  εννοώ

-Οι αγώνες και η πάλη  δώσανε την θέση του στην πολιτική. Πείσανε τον κόσμο πως  αυτοί που φοράνε τα κοστούμια  θα μας σώσουν

Ο Ρασίντ έμοιαζε να απογοητεύεται απ την απάντηση

-Αν θες την συμβουλή μου, είπε ο Παγκράτης, στον δρόμο που  αποφάσισες να διαβείς  γιε μου να περιμένεις 10 πίκρες και μία χαρά

Ο Ρασίντ κούνησε το κεφάλι

-Και έξω απ αυτόν τον δρόμο  έτσι δεν είναι η ζωή;

-Έτσι. Και για αυτό πρέπει  να σαι  καλά εφοδιασμένος  σε αυτήν για να  μην σπάσεις. Θα σε λυγίσει πολλές φορές, δεν είναι κακό, απλά  φρότνισε να μην σπάσεις


Το αυτοκίνητο του   Έντμοντ πάρκαρε έξω από ένα πολυτελές ξενοδοχείο στην Λευκωσία

Απέναντι απ αυτό ήταν συγκεντρωμένοι αρκετοί κύπριοι με πλακάτ  που αναφέρονταν στην εισβολή του 74 και την κατοχή του νησιού

Μέσα  η Όλγα συνέτρωγε και  συζητούσε με παράγοντες της πολιτικής  , της οικονομίας  καθώς και  θρησκευτικούς ηγέτες του νησιού

Την είδε κατά την έξοδο της

Το συγκεντρωμένο  πλήθος της χειροκροτούσε  ως ένδειξη ευγνωμοσύνης που  νοιαζόταν για το φράμα όλης της Μεγαλονήσου

Ένα κοριτσάκι, προσφυγόπουλο  απ τα βόρεια κατεχόμενα μέρη του νησιού την πλησίασε και της πρόσφερε μια ανθοδέσμη. Η όλγα γονάτισε, αγκάλιασε το παιδί και μετά το φίλησε στο μάγουλο

Μετά χαιρέτησε με το χέρι το πλήθος  και  πλησίασε προς αυτό

Ο Έντμοντ   έκανε λίγο  πίσω  και κρύφτηκε πίσω από έναν μεγαλόσωμο  άντρα

Η Όλγα ήταν κοντά στο πλήθος και αγκάλιαζε μια μαυροφορεμένη  ηλικιωμένη  γυναίκα που ήταν προφανές πως  ήταν επίσης πρόσφυγας απ τον  βορρά και θρηνούσε κάποιον  ή κάποιους δικούς της ανθρώπους απ την εισβολή

Μετά χαιρετώντας και με χειρονομίες ευχαριστώντας τους συγκεντρωμένους  επέστρεψε στο  απέναντι  πεζοδρόμιο και  μπήκε  σε ένα πα  τα αμάξια των επισήμων και έφυγε



Σουρούπωνε καθώς ο  Έντμοντ  οδηγούσε πίσω στην Λάρνακα

Πολλά του χαν κάνει εντύπωση.

Το  λευκό αυστηρά επίσημο  ταγιέρ που φορούσε. Το μαλλί, το χτένισμα 

Όλα  είχαν αλλάξει πάνω της από τότε που  φορούσε μπλουτζήν και είχε τα μαλλιά της κοτσίδα

Μόνο το χαμόγελο της...το ειλικρινές χαμόγελο που  πρόδιδε  αγάπη για τους ανθρώπους και τους  καταπιεσμένους παρέμενε  ίδιο και η ματιά της. Τόσο αληθινή και βαθιά


Όταν έφτασε στο αεροδρόμιο είχε  ήδη σκοτεινιάσει

Ο Βολφ μαζί με  τρεις συντρόφους  του , 2 άντρες και μια γυναίκα  μόλις είχαν  φτάσει μέσω Αθηνών και   μπαίνανε στο  αμάξι του  Έντομντ

-Θα μείνετε στο ένα απ τα  κρησφύγετα μας

Στον φάκελο που σας έδωσα αναφέρει που κατέλυσε ο άνθρωπος μας. Είναι ένα κεντρικό ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Στην περιοχή αυτή την εποχή κυκλοφορούν πολλοί  τουρίστες οπότε  νομίζω δεν θα κινήσουν τις υποψίες  κάποιοι ακόμη  βορειοευρωπαίοι που θα  παρακολουθούν τις κινήσεις του

Απ ότι μπορέσαμε  να μάθουμε θα μείνει  στο νησί 1 βδομάδα. Μετά  η οικογένεια του θα επιστρέψει στην Βραζλία και αυτός θα μεταβεί στην Βρετανία να συμμετάσχει για λογαριασμό της χώρας του σε κάποιες αεροπορικές επιδείξεις
-Ποια είναι η ρουτίνα τους   κατά την διαμονή τους στην Κύπρο μέχρι σήμερα; ρώτησε η Ινγκριντ

-Πολύ προβλέψιμη.

Ξυπνάνε  το πρωί, τρώνε πρωινό στο ξενοδοχείο, πάνε με τα πόδια  οικογενειακώς ως την πλάζ, κάνουν μπάνιο, μετά τρώνε κάνουν κάποιες βόλτες στο κέντρο της πόλης  ως το μεσημέρι. Τρώνε  σε ένα ταβερνάκι στο κέντρο και  προς το απόγευμα επιστρέφουν στο ξενοδοχείο και μάλλον κοιμούνται

Αργά το απόγευμα   ξανά βόλτα στο κέντρο η στην πλαζ όπου ο δικός σας παίζει μπάλα με τα  παιδιά του ενώ  η σύζυγος διαβάζει κάποιο βιβλίο στην αμμουδιά και μόλις σκοτεινιάσει εντελώς πάνε για φαί  και  πίσω για ύπνο

Θα το δείτε και μόνοι σας από αύριο που θα πιάσετε δουλειά 

Έχετε σκεφτεί πως θα  διαφύγετε;

Ο Βολφ πήρε τον λόγο

-Κάποιος δικός μας νοίκιασε ένα  ταχύπλοο στην Κρήτη

Σε δυο μέρες θα  βρίσκεται στην Λάρνακα

Μετά την ενέργεια  θα  καταφύγουμε με  αυτό στον Λίβανο και άντε να μας βρουν με το μπάχαλο που επικρατεί εκεί πέρα

Ο  Έντμοντ  χαμογέλασε


Το  επόμενο πρωί  η  οικογένεια του Πέντρο Ολιβέρα εξερχόταν απ το  ξενοδοχείο όπου διέμενε  με κατεύθυνση την κοντινή  πλαζ

Από διάφορες γωνίες  ο Βολφ και η ομάδα του  αλλά και ο Έντμοντ  με τον Ρασίντ παρακολουθούσαν τις κινήσεις της οικογένειας

-Πως θα  γίνει  η ενέργεια  μπροστά σε τόσο κόσμο; αναρωτήθηκε ο Ρασίντ

-Μάλλον είναι δύσκολο να  γίνει  το πρωί. Και ειδικά μπροστά στην οικογένεια και τα παιδιά  του



Αργά το  βράδυ όταν ο Ολιβέρα και η οικογένεια του καταλύσανε στο ξενοδοχείο τους, σε ένα απ τα κρησφύγετα συγκεντρώθηκαν όλοι οι εμπλεκόμενοι στην επιχείρηση

-Είναι  αδύνατον να γίνει η εκτέλεση μπροστά στην οικογένεια του, είπε ο Έντμοντ

-Γιατί; ρώτησε ο Χάνς απ την ομάδα του Βόλφ

-Πρέπει να εξηγήσουμε το γιατί; ρώτησε ο Πάμπλο

Η Ίνγκριντ πήρε τον λόγο

-Αυτός ο άνθρωπος βομβάρδισε  και σκότωσε στον Αμαζόνιο δεκάδες ανθρώπους μαζί με τα παιδιά  τους. Του αξίζει να πεθάνει

-Δεν είπα να μην εκτελεστεί, είπα πως η γυναίκα και τα παιδιά τους δεν φταίνε σε τίποτα να τον δούν να  πεθαίνει με αυτό τον τρόπο

-Δεν ήξερε λες ποιον παντρευόταν;ρώτησε ο Χάνς

-Τα παιδιά; Τι φταίνε να δούνε  τον πατέρα τους να πέφτει νερκός  κάτω απ τις σφαίρες εκτελεστών;

Γιατί στα μάτια τους  έτσι θα φανούμε

-Έτσι θα φανούμε Έντμοντ είτε  τον καθαρίσουμε μπροστά τους , είτε  όχι

Γιατί σε έπιασε αυτό το ηθικίστικο;

-Δεν νομίζω πως έχει να κάνει  με ηθικισμό αλλά με  το "είναι" μας, είπε ο Πάμπλο, οι αντίπαλοι μας σίγουρα  δεν θα είχαν  κανένα  πρόβλημα να  το κάνουν χωρίς να λογαριάσουν όχι μόνο την οικογένεια  αλλά και ενδεχόμενες παράπλευρες απώλειες σε ένα  τόσο πολυσύχναστο σημείο όπως η απόσταση απ το ξενοδοχείο στην πλαζ και απ την πλαζ στην ταβέρνα που τρώνε τα μεσημέρια

-Δε σας καταλαβαίνω, μονολόγησε ο Βολφ, θέτετε  την  επιχείρηση  υπό αμφισβήτηση;

-Ηρέμησε  Βολφ, πήρε τον λόγο ξανά ο Έντμοντ, απλά λέμε  πως   η εκτέλεση πρέπει να γίνει σε κάποιο άλλο σημείο που να  εμπνέει ασφάλεια για την διαφυγή σας και  να μην  φαντάζει τόσο σκανδαλωδώς προκλητική 

-Εγώ λέω απ την άλλη πως  το να γίνει σε κοινή θέα μπροστά στα μάτια του πολύπαθου  κυπριακού λαού είναι  η καλύτερη μορφή έμπρακτης προπαγάνδας, ανέφερε η Ινγκριντ

-Και η αστυνομία πιστεύεις  θα  ρθει να σου  δώσει μετά  ένα μπουκέτο με λουλούδια  σαν επιβράβευση; πετάχτηκε ο Ρασίντ με επιθετικό  τόνο στην  φωνή του

-Τι έχουμε  εδώ;  ρώτησε ο Χανς, δεν μας φτάναν οι λατινοαμερικάνοι και οι  εγγλέζοι έχουμε και έναν μικρό  παλαιστίνιο  μικροαστό;

-Πρόσεξε τα λόγια σου, είπε με ήρεμο τόνο ο Έντμοντ

-Ειδάλλως τι; ρώτησε τσαμπουκαλεμένος ο Χάνς

-Μην ξεχνάς, συνέχισε σε ήρεμο  ύφος ο Εντμοντ, πως είστε φιλοξενούμενοι εδώ και πως η συμφωνία μας για να σας βοηθήσουμε ήταν πως  η ενέργεια  θα γίνει με τον τρόπο που εμείς θέλουμε  και μόνο  όταν δώσουμε εμείς το πράσινο φως

-Πολύ εκβιαστική άποψη έχετε για την αλληλεγγύη  ανάμεσα στις οργανώσεις , ξεφώνησε η Ινγκριντ

-Θα  έπρεπε να μας βοηθάτε αυτή την στιγμή και όχι να μας βάζετε εμπόδια; φώναξε ο Χάνς

-Σας βοηθάμε να μην σαν  συλλάβουν σαν χαζούς αν δεν το χεις καταλάβει, του απάντησε ο Πάμπλο

Ο Βολφ σηκώθηκε και παρενέβη

-Ώπα παιδιά, σύντροφοι. ώπα. Το πράγμα  δεν πήρε καλή τροπή. Καταλαβαίνω  πως υπάρχουν διαφορές και διαφορετικές οπτικές και πως είμαστε όλοι κουρασμένοι απ την σημερινή   παρακολούθηση. Και  η αυριανή μέρα θα  είναι ακόμη δυσκολότερη

Προτείνω να πάμε να ξεκουραστούμε και  αύριο με πιο καθαρό μυαλό επαναξιολογούμε την κατάσταση

Ο  Χανς κοιτάχτηκαν με την ίνγκριντ και μετά στράφηκε προς  την ομάδα του Έντμοντ και τον Ρασίντ

-έχει δίκιο  ο σύντροφος Βολφ. ζητώ  συγνώμη απ την μεριά μου   για όσες κουβέντες ανταλλάξαμε

-και γω με  την σειρά μου , είπε  η Ινγκριντ, ζητώ συγνώμη

Ο Βολφ ξαναπήρε τον λόγο

-Παιδιά , αναβάλλαμε  για  πολλούς λόγους αυτή την επιχείρηση  πίσω στην Γερμανία  αρκετές φορές. Δεν θα γίνει το ίδιο  στην Κύπρο και ειδικά  απέναντι σε έναν τόσο εύκολο  και ευάλωτο στόχο του  βραζιλιάνικου κατεστημένου

-Το λάθος που κάναμε  σήμερα  ήταν όλη η ομάδα  να παρακολουθεί την οικογένεια απ το ξενοδοχείο, τον  δρόμο , την πλαζ

Δεν υπήρχε νόημα αφού δεν θα μπορούσε να γίνει η ενέργεια καταμεσίς του  δρόμου

Και αυτός δεν αφήνει την οικογένεια του ούτε λεπτό, είπε ο Έντμοντ

-Φαντάζομαι όταν πάει στην τουαλέτε δεν παίρνει και την οικογένεια μαζί του, απάντησε ο Πάμπλο και όλοι γυρίσαν και τον κοίταξαν, στην ταβέρνα  που τρώνε το μεσημέρι και το βράδυ υπάρχει η πιθανότητα να πάει μια με δυο φορές  στην τουαλέτα  μόνος

-Δύο; ρώτησε η Ίνγκριντ

-Την μία για κατούρημα , απάντησε ο Ρασίντ και την δεύτερη για να πλύνει τα χέρια του μετά το φαγητό

Ο Έντμοντ γύρισε και κοίταξε τον Βόλφ

-Βλέπεις πόσο απλό είναι; Αρκεί να  έχουμε έναν δικό μας  με σιγαστήρα στις τουαλέτες χωρίς να κινεί τις  υποψίες και  να να ήμαστε τυχεροί  να  του ρθει κατούρημα ή να  ευχηθούμε να μην είναι τόσο βρωμιάρης και να πλένει τα χέρια του μετά το φαγητό

Ο Βολφ έκανε μια έκφραση  ικανοποίησης πριν τους καληνυχτίσει και αποχωρήσει με την ομάδα του για το κρησφύγετο που λειτουργούσε ως κατάλυμα  

Όταν έφυγε η ομάδα των Γερμανών ο Ρασίντ  πήγε κάτι να πει

Ο Έντμοντ τον διέκοψε με το χέρι του

-Είναι παλικάρια και το χουν αποδείξει. Βέβαια  φέρουν κάποια  αρνητικά στοιχεία και κάποια στοιχεία που ήθελα να δεις από κοντά  για αυτό σε κάλεσα

-Τι στοιχεία; ι δυο απ αυτούς  φέρονται σαν πλουσιόπαιδα  που  θέλουν να αποδείξουν  περισσότερα στους  εαυτούς τους παρά να αγωνιστούν για την παγκόσμια επανάσταση

-Βλέπεις Ρασίντ πως επαναστάτες υπάρχουν παντού στον κόσμο...ακόμη, όμως αναλόγως με το μέρος που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο καθένας τους εμφανίζει και κάποιες διαφορές που είναι και απόρροια της κουλτούρας  του τόπου καταγωγής του

-Άρα εγώ θα  έπρεπε  κάπου να πιστεύω και στο κισμέτ; Αυτό μου λες;

-Εσύ μπόρες και απογαλακτίστηκες από κάποιες  παραδόσεις του τόπου σου αλλά κράτησες και κάποια στοιχεία, όπως η αγάπη για τον φτωχό, η ανάγκη σου να  βοηθάς τον δυστυχισμένο

Σε άλλα μέρη του πλανήτη, κυρίως στην Ευρώπη  βλέπεις  να  υπάρχουν πιο  αυτο-αναφορικά  στοιχεία ή πιο ατομικίστικα αν θες  στα υποκείμενα  που  πλαισιώνουν  αυτόν τον χώρο

-Και αυτό πως  το καταπολεμάς Έντμοντ; Για πες μας  εσύ που τα ξέρεις όλα;

Ο Έντμοντ  χαμογέλασε

-Δεν ξέρω. Απλά εσύ κοίτα να μαθαίνεις για την ώρα, είπε και  σηκώθηκε να βγει απ το σπότι

-Που θα πας τέτοια  ώρα;τον ρώτησε ο Παγκράτης που τόση ώρα έβλεπε , άκουγε και δεν μιλούσε

-Νιώθω την ανάγκη να κάνω μια  βόλτα

Ο Παγκράτης πήγε να σηκωθεί

-Μόνος , συμπλήρωσε ο Έντμοντ, εσείς ξεκουραστείτε δεν θα αργήσω


Ήταν 3 η  ώρα τα χαράματα και   η παραλιακή λωρίδα δρόμου στις Φοινικούδες ήταν έρημη

Πάρκαρε και  περπάτησε στην αμμουδιά. Στάθηκε μπροστά στην θάλασσα  και άναψε τσιγάρο

Έφερε ξανά στο μυαλό του την Όλγα. Για την ακρίβεια δεν μπορούσε να την βγάλει απ το μυαλό του απ την στιγμή που έμαθε πως  βρισκόταν στο νησί

Ένιωσε την ανάγκη να πιει ένα ποτό

Βγήκε απ την πλάζ στον δρόμο όμως όλα τα μπαρ ήταν ήδη κλειστά

Κοντοστάθηκε έξω απ το ξενοδοχείο που διέμενε ο Ολιβέρα με την οικογένεια του

Μπήκε  μέσα και μια κομψή νεαρή  υπάλληλος τον οδήγησε στο πολυτελέστατο καφέ μπαρ που εκείνη την ώρα είχε  λίγους  θαμώνες

έκατσε στο μπαρ και παρήγγειλε βότκα

Κατέβαζε αργά τις πρώτες γουλιές  βυθισμένος στις σκέψεις του όταν μια γυναικεία  φωνή  με πορτογαλική  προφορά από πίσω του ακούστηκε

-Είναι πιασμένη  η θέση;

Όχι βέβαια, απάντησε ο  Έντμοντ και γυρνώντας αντίκρισε την σύζυγο του  Ολιβέρα

-Αλδέιδα Ολιβέρα, συστήθηκε η γυναίκα και αναστέναξε, ωχ θεέ μου  πόσο  έχω ανάγκη ένα ποτό

Ο μπάρμαν έσπευσε να πάρει την παραγγελία

Η γυναίκα αφού έδωσε την παραγγελία της  γύρισε και κοίταξε  τον Έντμον και συμπλήρωσε την προηγούμενη  φράση της

-όπως επείσης έχω ανάγκη για λίγη κουβέντα με κάποιον άγνωστο

Ο Έντομοντ ξαφνιάστηκε και αυτό φάνηκε στις εκφράσεις του προσώπου του

Η Βραζιλιάνα  χαμογέλασε

-Μάλλον ακούστηκε κάπως αυτό. Απλά είχα  ανάγκη για λίγη κουβέντα

-Γιατί ειδικά με κάποιον άγνωστο;

-Γιατί οι άγνωστοι δεν έχουν λόγο ούτε να σε παρεξηγήσουν, ούτε να σου  πουν ψέματα

-Αυτό είναι αλήθεια

-Για πες; Διακρίνω την απογοήτευση στο πρόσωπο σου

-Απογοήτευση, πίκρα...δεν ξέρω 

-Τι συνέβη;

-Το παρελθόν μας επισκέφτηκε σήμερα, αλλά  θα ναι  σύντομη η επιρροή του πάνω μου...έτσι  ελπίζω τουλάχιστον

-Το παρελθόν. Είναι  τόσο ωραίο  να έχεις παρελθόν και μέλλον. Δυστυχώς όταν χάσουμε το δεύτερο μαθαίνουμε να το εκτιμάμε

-Γιατί το λέτε αυτό;

-Γιατί έχω μια όμορφη οικογένεια, έναν  καλό άντρα και τρία  πανέμορφα γλυκά παιδιά 

-Τι άλλο να ζητήσει κανείς σε αυτό τον κόσμο;

-Την υγεία του για  να μπορεί να χαρεί τους ανθρώπους του

-Μάλλον έκανα γκάφα, ζητώ συγνώμη

-Όχι δεν φταίτε ...'άλλωστε που να ξέρατε;

-Δεν θα γίνω αδιάκριτος μόνο  να πω  πως λυπάμαι  πραγματικά

 Η Αλδέιδα γέλασε αμήχανα

-Το έκανα να φανεί κάπως δραματικό. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Δεν είναι για την ακριβώς έτσι

Απλά, έχω μια σπάνια  πάθηση που σε σύντομο διάστημα θα με  οδηγήσει να χάσω την μνήμη μου

-Μα τι λέτε; Και οι γιατροί; Η επιστήμη...

-Ξέρω κάνει  θαύματα αλλά όχι σε όλες τις περιπτώσεις

Οι γιατροί είπαν  πως το πολύ σε έναν χρόνο περίπου η μνήμη μου θα εξασθενίσει τελείως. Ίσως να μαι και ανίκανη να αυτοσυντηρούμε

-Τι να πω; 

-όσο ευγενικός και αν είστε δεν υπάρχουν λόγια  και κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι

-Η οικογένεια σας...

-Ο άντρας μου το γνωρίζει , τα παιδιά μου είναι πολύ μικρά και φυσικά ακόμη δεν τους είπαμε κάτι

-Καταλαβαίνω. Φροντίστε να τα χαρείτε όσο περισσότερο μπορείτε  τώρα. Να έχουν κάποιες όμορφες αναμνήσεις ...αν και δεν πιστεύω πως εγκαταλείπουμε αυτούς που πραγματικά αγαπάμε

-Τους αξίζει όμως όλο αυτό;

Θέλω να πω ο άντρας μου είναι νέος  ακόμη και  όλα αυτά τα χρόνια ήταν πολύ καλός μαζί μου. Του αξίζει όλο αυτό;Και τα παιδιά μου; Στην πιο γλυκιά τους ηλικία, στα καλύτερα τους χρόνια θα έχουν μια μητέρα που δεν θα μπορεί καν να συντηρηθεί

-Άδικό. Τι να πω; 

-Πρότεινα στον άντρα μου ως λύση το ίδρυμα όμως το αρνείται για την ώρα. όπως και να χει  τουλάχιστον χαίρομαι που αυτός είναι  γερός και  τουλάχιστον ξέρω πως θα σταθεί και μητέρα και πατέρας για τα παιδιά μου

-Φροντίστε να τους αφήσετε κάτι ωραίο και γλυκό να σας θυμούνται. Λυπάμαι πρέπει να φύγω


Ο Έντμοντ  βγήκε έξω  στο δρόμο και ήταν σαν να τον είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα

Στην  ομάδα που οργάνωνε την εκτέλεση του Ολιβέρα  υπήρχαν ήδη συγκρούσεις, αντιθέσεις και εντάσεις  όμως η  αθώα ομολογία της γυναίκας του  άλλαζε τα πράγματα, τουλάχιστον για τον ίδιο


Το πρωί πήρε μόνο τον Βολφ και  στηθήκαν σε ένα πεζούλι πάνω απ την πλαζ και περιμένανε  να καταφτάσει η οικογένεια  για το μπάνιο της

Όταν κατέφτασαν  είδε πως η  Αλδέιδα δεν κρατούσε τα συνηθισμένα  βιβλία  της αλλά έναν καμβά ζωγραφικής

Ο Πέντρο με τα παιδιά τρέξανε και βουτήξανε αμέσως στην θάλασσα. Αυτή έμεινε πίσω στην αμμουδιά  και  ξεκίνησε να ζωγραφίζει

Ο Βολφ κοίταξε τον  Έντμοντ και τον ρώτησε

-Τι ακριβώς κάνουμε εδώ πέρα;

Ο Έντμοντ  του διηγήθηκε όλα όσα συνέβησαν  το προηγούμενο βράδυ στο μπαρ

-Μπορείς να δεχτείς  το γεγονός πως θα γίνουμε η αιτία να μείνουν  κάποια παιδιά  χωρίς  τους γονείς τους; τον ρώτησε

Ο Βολφ έδειξε μια ψυχρότητα

-Η ζωή  είναι  σκληρή. Το ίδιο σκληρή ήταν και για όσα παιδιά  ιθαγενών επέζησαν τα ίδια αλλά χάσανε τους γονείς τους απ τις βόμβες του Ολιβέρα.

-Και αυτός  δίνει το δικαίωμα...

-Εσύ  σκέφτεσαι πως θα μεγαλώσουν τα παιδιά  του, αυτός σκέφτηκε πως   για τα λεφτά που βγάζει για να ταϊσει τα δικά του παιδιά προέρχονται  απ τον πόνο και τον θάνατο που σκορπά  η επαγγελματική του δραστηριότητα;

-Εμείς  δεν είμαστε το ίδιο με αυτούς

-Ανέβαλα  την επιχείρηση ήδη  πολλές φορές. Αυτή  η ιστορία τραβάει ένα χρόνο  τώρα και τα νεύρα  όλων στην ομάδα μου είναι  τσιτωμένα

Σήμερα το μεσημέρι θα γίνει η  τελική πρόβα στο ταβερνάκι και αύριο την ίδια ώρα θα τον εκτελέσουμε

-Τι λες; Κάνεις σαν να  μιλούσε σε κάποιον άλλον τόση ώρα

-Κάνε πίσω Έντμοντ

-Θυμάσαι  την συμφωνία μας; Αν  κρίνω πως πρέπει να αναβληθεί η  ενέργεια θα...

-Αυτό το είπαμε στην Πράγα. Μην μας σταθείς  εμπόδιο. Αυτή η ενέργεια θα κάνει τον γύρο του κόσμου και θα δείξει σε όλους πόσο ευάλωτος  είναι ο ιμπεριαλισμός...

-Λόγια , λόγια , λόγια. Θα  πάρουμε το αίμα πίσω για τα  αθώα παιδιά των ιθαγενών καταδικάζοντας την ζωή άλλων  παιδιών ;

-Γιατί ο πρώτος πληθυντικός; Εσείς δεν  θα  φέρετε άλλωστε καμιά ευθύνη. 

-Πολύ βολικό  ε;

-'Έτσι είναι ο κόσμος μας, αν δεν σου αρέσει να αλλάξεις επάγγελμα ή και πλανήτη. Ο Λένιν έλεγε πως  για  την επανάσταση θα συμμαχήσουμε ακόμη και με τον διάβολο

-Να συμμαχήσουμε παναθεμά σε όχι να  μετατραπούμε  οι ίδιοι σε διάβολοι

-Τελειώσαμε. Η ενέργεια θα γίνει. Μην προσπαθήσετε να μας εμποδίσετε  γιατί θα χουμε άλλα..και άμα έχουμε άλλα η ζημιά που θα γίνει στην εικόνα του αγώνα μας διεθνώς θα ναι καταστροφική, είπε ο Βόλφ και  έφυγε

Ο Έντμοντ έμεινα να παρατηρεί τηνΑλδέιδα

Η γυναίκα κάποια στιγμή  γύρισε και κοίταξε προς το μέρος του. Τον παρατήρησε καλά πριν φωνάξει

-Κύριε Έντμοντ; Εσείς είστε;

Ο Έντμονντ κατάφερε να  αποκτήσει τον αυτο-έλεγχο στην  έκφραση του και της χάρισε ένα χαμόγελο

-Λατρεύω τους περιπάτους αυτή την ώρα  κατά μήκος της παραλίας

Η Αλδέιδα σήκωσε ένα  θερμός και του το έδειξε

-Κερνάω χυμό . Φαντάζομαι αυτή την ώρα με αυτή την ζέστη  το χρειάζεται. Μην μου το αρνηθείτε 

Ο Έντμοντ  κατέβηκε απ τις σκάλες στην πλαζ και περπάτησε   μέσα στην άμμο

-Καλημέρα και από κοντά Αλδέιδα. Δεν νιώθω καλά να σας στερήσω απ την οικογένεια σας, έστω και για έναν  χυμό

-Η οικογένεια ΄.όπως βλέπετε αυτήν ώρα  είναι μέσα στο νερό και θα κάνει τουλάχιστον μια ώρα να ξεκολήσει και να  θυμηθεί πως δεν είναι ψάρια αλλά άνθρωποι, είπε και γελάσαν και οι δυο

Ο Έντμοντ πήρε το κυπελάκι που του πρόσφερε με τον χυμό και  το βλέμμα του έπεσε  πάνω στον καμβά

-Τι βλέπω; ζωγραφίζεται

-Παλιά, λίγο  με άφησε. Δεν λένε ότι αφήνεις σε αφήνει;

-Και πως αποφασίσατε να καταπιαστείτε πάλι με  αυτή την μορφή τέχνης;

-Μια φράση σας χτες  βράδυ. Να δώσω αναμνήσεις  όμορφες γλυκιές  στα παιδιά και τον άντρα μου  για να μην ξεχάσουν πως ήμουν. Πιστεύω όσοι πίνακες προλάβω να  αποτυπώσω θα ναι  οι καλύτερες μορφές ανάμνησης

-Λένε πως ένας πίνακας δεν  πεθαίνει ποτέ

-Και οι αναμνήσεις που βρίσκονται μέσα του θα ζουν για πάντα

-Είστε πολύ καλός άνθρωπος  Αλδέιδα, νιώθω πολύ τυχερός που  σας γνώρισα. Πρέπει να  φύγω όμως πέρασε η ώρα

-Τόσο γρήγορα;

-Δυστυχώς. Μπορεί εγώ να κάνω τις διακοπές μου το γραφείο όμως στο Κόβεντρι  δεν μπορεί να περιμένει. Πρέπει   να επιστρέψω στο  δωμάτιο μου και να κάνω κάποια τηλεφωνήματα

-Ελπίζω να ξανασυναντηθούμε

Ο Έντμοντ κούνησε το κεφάλι και έκανε μεταβολή

Μέσα του πλέον είχε αποφασίσει  τι θα πράξει


Σε μισή ώρα είχαν συνάντησή για να διευθετήσουν   τα της  επιχείρησης εκτέλεσης του δολοφόνου  Βραζιλιάνου   πιλότου

Κατευθύνθηκε προς το κρησφύγετο όπου ήδη είχαν  συγκεντρωθεί οι υπόλοιποι

Στην είσοδο της οικίας τον περίμενε ο Βολφ ο οποίος έπεσε  σχεδόν πάνω  του

-Πρέπει να μιλήσουμε  Έντμοντ

-ότι είναι να πούμε θα το πούμε  μέσα

-Δεν  υπάρχει κανείς μέσα για να μιλήσουμε

-Τι;

-Τους έδιωξα  όλους

Ο Έντμοντ σάστισε

-Άκουσε με Έντμοντ. Ας μην χρονοτριβούμε άλλο με κουβέντες. Σκέφτηκα όλα όσα μου είπες το πριί καλύτερα. Δεν μπορώ να αναλάβω την ευθύνη να μείνουν χωρίς ικανό  γονέα  να τα μεγαλώσει τα παιδιά

Τώρα πως θα τα μεγαλώσει ο φονιάς  και πως θα βγουν είναι ένα θέμα 

-Δεν μπορούμε να το παίξουμε  θεοί και να προαποφασίσουμε εμείς για αυτό

-Έχεις δίκιο, απάντησε ο Βόλφ και  έβγαλε  έναν αναστεναγμό, πολύ κράτησε  αυτή  ιστορία και απ ότι φαίνεται θα μείνουν ατιμώρητοι οι σφαγείς του Αμαζονίου

Ο Έντμοντ  δεν είχε να πει κάτι

-Χάσαμε  έναν χρόνο για το τίποτα ενώ θα μπορούσαμε να επενδύσουμε τον χρόνο σε άλλα  ζητήματα, είπε ο Βολφ

-Οι σύντροφοι σου πως το πήραν;

-Όχι καλά και θεωρούν εσένα  υπεύθυνο για αυτό όμως εμπιστεύονται και σέβονται την κρίση  μου

-Σε ευχαριστώ Βόλφ

-Κηλιδώνεται το όνομα σου στον χώρο Έντμοντ. Πρώτα άφησες  έναν δικό σου  να  εγκαταλείψει την οργάνωση σας  για να γκομενιάζει και τώρα αυτό. Απέτρεψες μια δίκαιη  πολιτικά ενέργεια  η οποία  παρεμπιπτόντως ήταν και εύκολο και ασφαλής  στην διεξαγωγή της

Αυτά συζητιούνται στις οργανώσεις και  γνωρίζεις και πως θα τα μεταφέρει κάποιος

-Σου χω εμπιστοσύνη επ αυτού

-Εγώ χάνω  την επιρροή μου σιγά σιγά στους Κόκκινους; Διάβολους και κερδίζουν έδαφος   ο Χανς και η  Ίνγκριντ  και αυτοί στο κρατάνε

-Θα επιτρέψεις σε αυτούς  τους μικροαστούς που  είναι ολοφάνερο πως  επιζητούν περισσότερο την ατομική τους επιβεβαίωση   παρά  το συνολικό όραμα της ανατροπής να πάρουν τον έλεγχο;

Ο Βόλφ γύρισε και τον κοίταξε

-Δεν έχεις πάρει χαμπάρι τίποτα; Δεν βλέπεις πως  παγκοσμίως είμαστε σε στασιμότητα αν όχι σε πτώση;

-Το 1983 δεν είναι  1973 σίγουρα. Απλά η ιστορία στην πορεία της έχει και μεταπτώσεις

-Αλλάζει ο κόσμος και μαζί του αλλάζουν και οι συνθήκες. Αν σε αυτή την  δεκαετία δεν καταφέρουμε να νικήσουμε  τα νέα στοιχήματα που θέτει ο ιμπεριαλισμός η επόμενη  θα μας βρει ηττημένους

Ο Έντμοντ έκαμνε τις ίδιες  σκέψεις κατά καιρούς αλλά  δεν ήθελε  ποτέ να εκφράσει τους φόβους του δημόσια. Τώρα το έκαμνε ο Βολφ για αυτόν

-Η δεκαετία αυτή ίσως είναι η τελευταία  βιώσιμη για  τους ανθρώπους που επιλέξαμε στα τέλη της  δεκαετίας του 60 αυτό τον δρόμο

-Στην ανατολή  και με την συνδρομή των  δυτικών ανεβαίνουν οι θρησκευτικές οργανώσεις. Η αριστερά εξάλλου δείχνει κουρασμένη  απ τον πολύχρονο αγώνα και την καταστολή 

Στην Δύση μικροαστοποιούνται ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού 

Τα σκέφτομαι και γω αυτά όμως ο καπιταλισμός δεν μπορεί να  προσφέρει τα πάντα  στους λαούς  χωρίς να του τα πάρει πίσω  διπλά

-Θα το κάνει. Θα προσφέρει δανεικά και μετά θα  ζητήσει την ψυχή τους για  αντάλλαγμα. Αλλά αυτό θα αργήσει να  συμβεί. Μέχρι να έρθει η ώρα να  στείλει στο ταμείο τους λαούς να πληρώσουν  το χρέος μπορεί να μην υπάρχουμε ούτε εμείς σαν  οργανώσεις ούτε καν το σοσιαλιστικό  μπλοκ

-Άλλοι και αυτοί. Βάζουν εμάς να πολεμάμε για την επανάσταση για να χουν όλο τα χέρια τους ελεύθερα να  αναλώνονται στα  γεωπολιτικά τους παιχνίδια

-Δεν πάει καλά  το πράγμα Έντμοντ. Καθόλου καλά

-Και τι σκέφτεσαι;

-Γερνάω. Σε λίγο θα  φτάσω  στο σημείο όπου ότι είχαν να δώσω θα το χω δώσει. Τότε  ή  θα παραμείνω στην Ευρώπη και η κατάληξη αργά ή  γρήγορα  θα ναι  ή να πάω  στο χώμα από σφαίρες των γουρουνιών ή  στην  φυλακή ισόβια

Η εναλλακτική που έχω είναι να εξαφανιστώ...κάπου στην Ανατολή ίσως

Ο Έντμοντ κούνησε το κεφάλι του

-Σε  συμβουλεύω , συμπλήρωσε ο Βολφ, να ξεκινήσεις να σκέφτεσαι το ίδιο και συ σύντροφε

-Δεν έχω σκοπό να  εγκαταλείψω την Ευρώπη και  σίγουρα δεν έχω σκοπό να πάω στην φυλακή

Ο Βολφ γύρισε και του έτεινε το χέρι του

Κάνανε μια ζεστή χειραψία και αγκαλιάστηκαν

-Δεν μπορώ να πω πως η τελευταία  μας συνάντηση  πως ήταν ευχάριστη

-Κάναμε όμως το σωστό Βολφ

-Κάναμε το σωστό Έντμοντ. Και κανείς ποτέ δεν θα το μάθει

Αποχωρίστηκαν με τον  Βολφ να εγκαταλείπει  την αυλή της οικίας και τον Έντμοντ να τον κοιτάει

Μετά από λίγο  απ το σπίτι  βγήκε ο Παγκράτης και τον πλησίασε από πίσω

-Τι ψάχνει σήμερα η νεολαία...Παγκράτη;  ρώτησε ο Έντμοντ  χω΄ρις να γυρίσει να τον κοιτάξει

-Μια καλή  βραδιά  διασκέδασης  να ξεσκάσει  σε κάποια ντισκοτέκ


Την ομάδα των Γερμανών την παρέλαβε ένα ταχύπλοο από μια  ερημική τοποθεσία  και  σαλπάρανε για τις ακτές του Λιβάνου


Η Όλγα έκανε τις τελευταίες της  δηλώσεις  στο αεροδρόμιο της Λάρνακα πριν αναχωρήσει το Όσλο

 Η Αλδέιδα καθώς σουρούπωνε παρακολουθούσε  χαρούμενη και σκεφτική στην ακρογιαλιά  τον Πέντρο να παίζει μπάλα στην αμμουδιά με τα παιδιά  τους 

Ο Έντμοντ  οδήγησε ως την Αγία Νάπα και πάρκαρε το αυτοκίνητο του έξω από μια ντισκοτέκ

Βάδισε  ως την είσοδο της και άναψε τσιγάρο πριν μπει  εντός της

Στην υποδοχή ένας  θεόρατος  ιρλανδός που εργαζόταν ως  μπ΄ραβος στο μαγαζί τον καλησπέρισε και μετά κοίταξε το τσιγάρο

-Θα  ρθει κάποια μέρα που  θα μας το απαγορέψουν μέσα στα μαγαζιά mate

-Μέχρι να έρθει εκείνη ημέρα ας το απολαύσουμε

Ο μπράβος του χαμογέλασε και  άνοιξε διάπλατα την πόρτα  να βαδίσει στον  διάδρομο που οδηγούσε στην πίστα χορού    την  σκοτεινιά  του οποίου  έσπαγαν  πολύχρωμα  φώτα 

Φτάνοντας  μπροστά στην πίστα οι ήχοι του beat it του Μichael Jackson πλημμύριζαν τον χώρο

Έκλεισε  τα μάτια  ανασηκώνοντας  ελαφρά το κεφάλι  και αφέθηκε  να τον παρασύρει η αύρα της μουσικής και την κουλτούρας της νεολαίας  του 1983


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κανείς δεν ξέρει το ακριβές όνομα της

  Υπάρχει ένας  θρύλος στα στενά της πόλης Τον λένε ακόμη οι κυράδες πίνοντας τον καφέ τους τα πρωινά Άλλοτε τον συζητούσαν  έξω στις αυλές των φτωχόσπιτων σήμερα  στα μικρά  μπαλκόνια απ τα φτωχικά  ετοιμόρροπα  διαμερίσματα τους Δεν ξέρει καμιά το ακριβές  όνομα της, όμως γνωρίζουν όλες πως έφτασε προσφυγοπούλα με το καράβι  το 1924 στην πόλη Λένε πως είδε  τους γονείς της να μην αντέχουν το κρύο στα απολυμαντήρια, τότε που τους ξεγυμνώναν όλους και τους περιλούζαν με παγωμένο  νερό μέσα στο κρύο για να μην μολύνουν την πόλη Αυτή την πόλη  την τόσο αμόλυντη Την πόλη των μαφιόζων  που εκπορνεύαν κορίτσια απ την επαναστατημένη Ρωσία λίγο παραπέρα στο μουλέν  ρουζ και διακινούσαν κόκα και όπιο μαζί με  λαθραία ρολόγια  απ την Πόλη Την πόλη των εμπόρων  που μαστιγώναν  τους υπαλλήλους τους Την πόλη  των μιμητών του  Χίτλερ και της 3Ε που κάψανε  τον συνοικισμό των ήδη πυρόπληκτων φτωχών εβραίαων στο Κάμπελ στον Βότση Την πόλη του παπά που  μετά το 12 κουβάλησε μανιάτες και κρητικούς  φασ

Εκπομπή This is Salonika1-η ιστορία του Φόρη και της Ιουλίας

 ιστορίες από μια άγνωστη αλλά  υπαρκτή  Θεσσαλονίκη, αυτή των ανθρώπων της

Το καφενείο

  Ο παπά-Σταμάτης μπήκε  φουριόζος στο καφενείο και έκατσε  σε ένα απ τα τραπεζάκια του Κοίταξε πέρα  δώθε και φώναξε του  καφετζή Παπάς-Γρηγόρη; Γρηγόρη;  απάντηση καμία οπότε  έδωσε πιο πολύ  ένταση στην φωνή του Παπάς-Γρηγόρη; που σαι βρε αναθεματισμένε; Ο καφετζής  βγήκε απ την κουζίνα του   με  αργό  βήμα  και στάθηκε μπροστά στον παπά Καφετζής-Με φώναξες παπά μου; Παπάς-Όχι δοκιμάζω την φωνή μου, Που σαι βρε αφορεσμένε; Καφετζής-Μέσα στην κουζίνα ήμουν  καθάριζα και  τσέκαρα αν χρειάζεται να παραγγείλω. Μου τελειώνει το λάδι και... Παπάς-Καλά , καλά (είπε ο παπάς κουνόντας το χέρι του)δεν με νοιάζει για το λάδι  σου. Φέρε μου ένα καφε και γρήγορα Καφετζής-Γιατί γρήγορα; Παπάς-Γρηγόροη  δεν  σε  λένε; Καφετζής-Γρηγόρη Παπάς-Για αυτό ,  άιντε , άιντε και δεν έχω  όλη την μέρα  για χάσιμο Ο Καφετζής έκανε μεταβολή και  βάδιζε προς το κουζινάκι του με τον παπά να φωνάζει Παπάς-Γρήγορα Γρηγόρη. Γρήγορα. όχι σαν και χθες. Κάναμε  2 ώρες να μας φέρεις έναν καφέ Που στο  υπουργείο  να κά