Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

crime-στις εσχατιές της γης

 


Βάδιζε μοννάχη  μέσα στο σκοτάδι στις αποβάθρες

Ακόμη  ένα βράδυ ένιωθε την ανάγκη να σπάσει  την μοναξιά της και να έρθει σε  επαφή με κάποιον άνθρωπο

Αυτός την πλησίασε. Την καλησπέρισε και αυτή του χάρισε ένα γλυκό  χαμόγελο

Της μιλούσε ευγενικά και  γλυκά

Δεν ήταν όπως οι άλλοι, ήταν διαφορετικός και εξέπνεε μια θετική αύρα

Της άρεσε αυτό

Δέχτηκε όταν της πρότεινε  να  της κάνει το τραπέζι  λίγο παραπέρα στο κέντρο της πόλης σε ένα  καλό εστιατόριο

Όταν καθίσανε  ξεκίνησε να  της μιλάει και αυτή να τον ακούει χαμογελώντας

Παράλληλα  έβλεπε με την ικανότητα που είχε  εδώ και καιρό πως στο σπίτι τον περίμενε μια στρίγγλα σύζυγος και δυο παιδιά

Ένα μικροαστικό σε καλή περιοχή διαμέρισμα , μια γυναίκα  που αδιαφορούσε πλέον για αυτόν , αλλά και αυτός δεν νοιαζόταν μετά από τόσα χρόνια για εκείνη

Ο έρωτας που χαν νιώσει στις αρχές του milenium καιτους ένωσε είχε πλέον ξεθυμάνει

Τα ενδιαφέροντα αυτής πλέον περιοριζόταν σε ότι της προσέφερε  η τηλεόραση και το tik  tok

Τα ενδιαφέροντα τα δικά του πως θα ανελισσόταν στην εταιρεία  που εργαζόταν στο λιμάνι, πως θα  αγόραζε νέο αμάξι και πως "θα πηδούσε αυτό το ξέμπαρκο πουτανάκι που βρέθηκε στον δρόμο του"

Τον κοιτούσε με την ματιά της ερωτευμένης στο βλέμμα της

Άκουγε και  βυθιζόταν στα  γλυκόλογα του

Αλλά  πιο βαθιά άκουγε  τις σκέψεις του

Παρά τα όσα έλεγε το στόμα του  η καρδιά και η  ψυχή του  την έβλεπαν ως ένα  ξεφτιλίσμενο  τρόπαιο που έπρεπε να κατακτήσει πριν το φτύσει και το παρατήσει το χάραμα

Ένας λόγος που δεν είχε βρει όπως οι  παλιές φίλες της   σύντροφο ακόμη ήταν  το υψηλό αίσθημα αξιοπρέπειας  που την διακατείχε

Έγειρε προς  την πλευρά του τραπεζιού που καθόταν αυτός και του  ψιθύρισε

"πάμε να με  γαμήσεις;"

Το πρόσωπο του φωτίστηκε

Την άρπαξε και επέστρεψαν στις αποβάθρες που εκείνη την ώρα ήταν έρημες

Πήγε να σκίσει το ρούχο της  βίαια αλλά δεν πρόλαβε

Το χέρι της σφιγμένο σε  γροθιά τον χτύπησε  με  δύναμη μια  φορά στην καρωτίδα.

Κοκάλωσε μερικές στιγμές πριν  τα πόδια του λυγίσουν και καταρρεύσει στο τσιμέντο

Το πρωί τον  βρήκε ένας  οδοκαθαριστής  και κάλεσε την αστυνομία

Ο  Επιθεωρητής  Γεωργίου  στεκόταν μαζί με τον Στέλιο το πουλέν του πάνω απ το πτώμα και  αναρωτιόταν

"ποιος και γιατί να σκοτώσει έναν φιλύσυχο μεγαλοστέλεχος  ναυτιλικακής  εταιρείας   σε αυτό τον χώρο χωρίς καν να τον ληστέψει; Ε Στέλιο;"

"ποιος ή ποια  κύριε  Επιθεωρητά;"

-Πιστεύεις το έκανε  γυναίκα;

-Τελευταία φορά τον είδα να  δειπνεί με μια γυναίκα  σε ένα εστιατόριο λίγο παραπάνω από εδώ

Ο Επιθεωρητής άρπαξε απ το μανίκι τον Στέλιο και  κατευθύνθηκαν προς το εστιατόριο. Πήραν  το υλικό απ τις κάμερες του μαγαζιού και μετά  τραβήξαν για  την "τράπεζα  αναλύσεων και δεδομένων οπτικοακουστικού υλικού" της πανίσχυρης πλέον  υπηρεσίας  τους

Εκεί  τους βρήκε το μεσημέρι  να κοιτάνε στην οθόνη ενός  υπολογιστή  το πρόσωπο της

Ο διευθυντής του τμήματος   όπου βρισκόταν τους πλησίασε από πίσω και  αναφώνησε

-Η γυναίκα αυτή δεν υπάρχει  πουθενά

-Τι εννοείς δεν υπάρχει;  τον ρώτησε ο Επιθεωρητής

-Είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ. Στα δεδομένα μας  δεν υπάρχει καταχωρημένη

-Επιχειρήσατε να διασταυρώσεται με υπηρεσίες από  άλλες χωρές; ρώτησε ο Στέλιος

-Ναι και απλά είναι  σαν να μην έχει  υπάρξει

-Δεν γίνεται να μην είναι καταχωρημένη πουθενά, μονολόγησε ο Επιθεωρητής  Γεωργίου

-Ούτε η εικόνα της, ούτε  τα αποτυπώματα της , ούτε το dna  της  μας δώσανε τίποτα. Καλή  τύχη, τους είπε και έφυγε

Ο Στέλιος κοίταξε τον  Γεωργίου

-Κύριε επιθεωρητά είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό;

Ο  Επιθεωρητής  κούνησε το κεφάλι  του

-Θεωρητικά  ναι, αν  αυτή  η γυναίκα  ζει  από πάντα εκτός κόσμου , έξω απ την κοινωνία, τότε ναι  είναι δυνατόν να μην έχει καταχορηθεί πουθενά. Μπορεί όμως κάτι τέτοιο να συμβαίνει  στα 2040 όπου  τα πάντα για την επιβίωση εξαρτώνται απ την υποταγή του ατόμου στον σύγρονο  τρόπο ζωής;


Το σπίτι ψηλά  στο βουνό καλύπτονταν απ τα  ψηλά  δέντρα

Εκεί κατέλυσε ξανά κουρασμένη. Ξάπλωσε στο κρεββάτι της χωρίς να  ξεντυθεί και την πήρε αμέσως ο  ύπνος απογοητευμένη

Ακόμη μια νύχτα προσπάθησε να εντεχθεί στον κόσμο όμως ο κόσμος αυτός  την απώθησε και την κλώτσησε πάλι πίσω στις  εσχατιές της γης




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Μαίρη και ο μικρός γιος της

  Τα ξένοιαστα techno  beat rave χρόνια των 90ς  τελειώσαν γρήγορα για την  Μαίρη Ένα  χρόνο μετά τον γάμο και 6 μήνες μετά  την  γέννα της,  ο Αντώνης την χώρισε και βρήκε μια πολύ νεότερη της Διατροφή  πλήρωνε όποτε θυμόταν δηλαδή μια φορά τον χρόνο και άμα. Με τα  600 ευρώ απ το fast  foord που δούλευε και με μια μιρκή βοήθεια απ την μάνα και τον πατέρα της προσπαθούσε να μεγαλώσει το αγοράκι της, τον Ερμή Μόνο όταν σχολούσε και περνούσε  ώρες μαζί του  ένιωθε ευτυχισμένη. Φτωχιά, στο όριο της επιβίωσης αλλά ευτυχισμένη Ώρες- ώρες ένιωθε ξανά  την λαχτάρα της επαφής και του  σεξ με κάποιο αντρικό κορμί αλλά μπροστά  στο μεγάλωμα του Ερμήτης περνούσε  γρήγορα Ο Ερμής από τότε που ξεκίνησε να περπατάει  του άρεσε να κλωτσάει μια μπάλα στο πάρκο Η Μαίρη ήταν εκεί και  ο Ερμής της έλεγε να κάνει τον τερματοφύλακα.Αρχικά η Μαίρη δεν γνώριζε. Έτσι έκατσε να βλέπει ποδόσφαιρο Ο Ερμής καθόταν στην ...

Πανηγύρι στο Στυγερό-η Ρίκα η γεροντοκόρη 1(πιλότος)

Η νύχτα είχε πέσει στην πλατεία του ορεινού χωριού Τα τραπέζια   στην είσοδο της  είχαν στηθεί  σε  δυο σειρές , η μιά απέναντι στην άλλη οι οποίες σειρές μετατρεπόνταν όσο προχωρούσες σε ένα  ημικύκλιο γύρω απ το κέντρο της πλατείας Στο κέντρο της πλατείας  ακριβώς μπροστά απ την είσοδο της ψησταριάς του Μανώλη είχε στηθεί η ορχήστρα με τους  τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες     Στα πρώτα  τραπέζια   μπροστά  στην ορχήστρα καθόνταν ο δήμαρχος ο γνωστός στο χωριό και ως Βαγγέλας. Παχύσαρκος  γύρω  στα 55 με  μουστάκι και με ακούρευτο μαλλί  του οποίου τα τσουλούφια έπεφταν συνεχώς  στο  μέτωπο του και τα έφτιαχνε προς τα πίσω με το χέρι -Δήμαρχε ;  φώναξε ένας  συγχωριανός του   απ την άλλη μεριά της πλατείας, πολυ καλλιτεχνικό το στήσιμο στην είσοδο της πλατείας. Εσύ το σκέφτκηες; -Εγώ, ποιος άλλος;όλα εδώ πέρα πρέπει να  τα κάνω μόνος μου λέμε. Χρόνια τώρα, ...

Βουλγάρικες αλήθειες-σύντομο θεατρικό

  Ενα  σκοτεινό ημιφωτισμένο  δωμάτιο. Στο κέντρο του είχε ένα  τραπέζι. Οι δυο αστυνομικοί  καθόνταν απένατι απ τον Μπόρις, τον επονομαζόμενο και "Βούλγαρο"  Οι  τρεις τους κοιτιόνταν για ώρα. Τελικά πήρε τον λόγο ο πιο έμπειρος  αστυνομικός, ο Γεωργίου αφού έριξε μια  κλεφτή ματιά στον Βασιλείου -Καλώς  ανταμώσαμε ξανα Μπόρις, είπε στον "Βούλγαρο" -Καλώς σας βρίσκω,απάντησε  αδιάφορα  ο Βούλγαρος διατηρώντας το αγριέμμένο του βλέμμα -Τι σε έκανε να αφήσεις την  καβάτζα σου στην Σόφια και να κατηφορίσεις ξανά στα μέρη μας; τον ρώτησε ο Βασιλείου Ο Μπόρις κοίταξε τον  Γεωργίου -Πήρε προαγωγή η Φιλλιπινέζ σε  μπάτλερ; τον ρώτησε  υπονοόντας τον Βασιλείου Ο Γεωργίου  με πολλά χρόνια υπηρεσίας και αναλόγων καταστάσεων στην πλάτη του απάντησε -Απάντα σε ότι σε ρωτάνε  ρε Μπόρις...να  τελειώνουμε  μια  ώρα αρχύτερα -Αφεντικά και δούλοι, σκατά γινήκαμε  ούλοι,μονολόγησε ο Μπόρις -Τα έ...