Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

48 ετών ροκ γεροντοκορή μωρή;

 


Περπάτησες στην ζωή σου ακριβώς όπως δεν προβλέπεται για κορίτσι πράμα

Την νιότη  την ξόδεψες όλη για τους φίλους και τις φίλες

Με πολύ ροκ και αλκοόλ. Με πολύ αλκοόλ και ροκ

Εντάξει το ξέρω , οι έρωτες  που πίστεψες σε πρόδιδαν με μαθηματική  ακρίβεια

Μετά τα επαγγελματικά  ως τα  35 σου  τα γράφες και λίγο στο μουνί σου.Δουλειά να  υπάρχει τα βασικά να λαμβάνεις   να  χεις να περνάς


Και  τώρα έμεινες μονάχη

Οι κοντινοί σου  σε εγκατέλειψαν  για τα δεσμά του γάμου, οικογένεια και ρουτίνα. Ρουτίνα και οικογένεια

Δουλειά μετά βίας  βρίσκεις


Καλέσματα για συντροφιά πολλά  μα δεν έχεις κουράγιο να  ζεις σε επανάληψη το τρίπτυχο φλερτάκι-γαμησάκι-σχεσούλα- ομηρική μάχη  με  θέμα  "γιατί η πετσέτα είναι κρεμασμένη σε λάθος κρεμάστρα στο μπάνιο-χωρισμός"

Τα βαρέθηκες

Το χεις ξαναδεί το έργο


Δεν σε συγκινεί ούτε η πυκνή πλούσια  ροκ κώμη,ούτε  το μουράτο του αμάξι,ούτε το πέρασμα στην κυριλέ μεριά

Η φίλη σου με τον άντρα, την  δουλειά - καριέρα στο μαγαζί παιδικών παιχνιδιών, τον σύζυγο και τα  κουτσούβελα στο είπε

-Είχες και έχεις τις ευκαιρίες σου , εσύ δεν θέλεις και δεν  βολεύεσαι

Και πως να  βολέψεις σε  τέσσερις τοίχους  την ψυχή σου;


Εσύ από μικρή είχες  το κουσούρι  να παίρνεις  στα σοβαρά  κάθε στίχο των fuzztones  , των πως τους λένε τους  love  will tear us apart

Έφτιαχνες εικόνες  μέσα στα μαγαζιά όταν χτυπιόσουν ακούγοντας  τους maiden, τους  saxon , τους uriah heep.

Εικόνες ενός κόσμου που  δημιούργησες μέσα στο μυαλό σου

Και όσο περνούσαν τα χρόνια , ο κανονικός κόσμος συντηρητικοποιήθηκε  με ροκ τρόπο, έγινε αμείλικτος  για όσους δεν ακολούθησαν 

Και συ δεν ακολούθησες την νόρμα

Και σε παρακαλάγαν όλοι

Κάνε μωρή underground ανατρεπτική κόκα, πάνε στα  release festival , στοιβάξου όπως  τα  ζώα στην στάνη , πλήρωσε για να  σε ταλαιπωρήσουν οι ροκ παραγοντίσκοι αυτού του κόσμου , που είναι ροκ  για να κάνουν μπίζνες επί του ροκ με  αυτούς που έχουν τα ηνία  της αντιροκ κουλτούρας

Και μετά κάνε οικογένεια με κάποιον που δεν σου κολλάει κάτι πάνω του ενώ είναι τέλειος, κάνε του παιδιά  και μετά χωρίστε για να βρεις  άλλον  χωρισμένο να φτιάξετε  μια κυνική σχέση με πολλές selfies ντυμένες με χαζοκυνικό χιούμορ

17 ετών έκανες κοπάνα πρωινά απ΄το σχολείο και καθόσουν στο Ναυαρίνο, κοιτούσες  μέσα στο παγωμένο βόρειο αγιάζι τον λόφο της Άνω Πόλης και έγραφες σε ένα  τετράδιο μαθηματικών ποιήματα

Το ίδιο κάνεις και τώρα στα  47 σου. Στο ίδιο τετράδιο , οι σελίδες του οποίου δεν τελειώνουν ποτέ

Μόνο που τότε πίστευες στους ανθρώπους

Σήμερα πιστεύεις πως οι άνθρωποι είναι  μαλάκες

Στο μουνί σου

Κλείνεις το τετράδιο και κατηφορίζεις μονάχη προς την παραλία

Έχει παγωνιά σκέφτεσαι  μέσα σου , άρα θα ναι ωραία στην θάλασσα γιατί δεν θα χει κόσμο

Και μπορεί μια λύπη να χει εγκατασταθεί στην ψυχή σου όμως τα γράφεις και όλα σου μουνί σου, όπως έκανες και πριν 30 χρόνια

Αναπνέεις και ζεις σε έναν ροκ κόσμο που έφτιαξες από μικρή  μέσα στο μυαλό σου

Σε έναν  ροκ  κόσμο που ο ροκ κόσμος τρέμει στην ιδέα πως μπορεί να υπάρξει


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κανείς δεν ξέρει το ακριβές όνομα της

  Υπάρχει ένας  θρύλος στα στενά της πόλης Τον λένε ακόμη οι κυράδες πίνοντας τον καφέ τους τα πρωινά Άλλοτε τον συζητούσαν  έξω στις αυλές των φτωχόσπιτων σήμερα  στα μικρά  μπαλκόνια απ τα φτωχικά  ετοιμόρροπα  διαμερίσματα τους Δεν ξέρει καμιά το ακριβές  όνομα της, όμως γνωρίζουν όλες πως έφτασε προσφυγοπούλα με το καράβι  το 1924 στην πόλη Λένε πως είδε  τους γονείς της να μην αντέχουν το κρύο στα απολυμαντήρια, τότε που τους ξεγυμνώναν όλους και τους περιλούζαν με παγωμένο  νερό μέσα στο κρύο για να μην μολύνουν την πόλη Αυτή την πόλη  την τόσο αμόλυντη Την πόλη των μαφιόζων  που εκπορνεύαν κορίτσια απ την επαναστατημένη Ρωσία λίγο παραπέρα στο μουλέν  ρουζ και διακινούσαν κόκα και όπιο μαζί με  λαθραία ρολόγια  απ την Πόλη Την πόλη των εμπόρων  που μαστιγώναν  τους υπαλλήλους τους Την πόλη  των μιμητών του  Χίτλερ και της 3Ε που κάψανε  τον συνοικισμό των ήδη πυρόπληκτων φτωχών εβραίαων στο Κάμπελ στον Βότση Την πόλη του παπά που  μετά το 12 κουβάλησε μανιάτες και κρητικούς  φασ

Εκπομπή This is Salonika1-η ιστορία του Φόρη και της Ιουλίας

 ιστορίες από μια άγνωστη αλλά  υπαρκτή  Θεσσαλονίκη, αυτή των ανθρώπων της

Το καφενείο

  Ο παπά-Σταμάτης μπήκε  φουριόζος στο καφενείο και έκατσε  σε ένα απ τα τραπεζάκια του Κοίταξε πέρα  δώθε και φώναξε του  καφετζή Παπάς-Γρηγόρη; Γρηγόρη;  απάντηση καμία οπότε  έδωσε πιο πολύ  ένταση στην φωνή του Παπάς-Γρηγόρη; που σαι βρε αναθεματισμένε; Ο καφετζής  βγήκε απ την κουζίνα του   με  αργό  βήμα  και στάθηκε μπροστά στον παπά Καφετζής-Με φώναξες παπά μου; Παπάς-Όχι δοκιμάζω την φωνή μου, Που σαι βρε αφορεσμένε; Καφετζής-Μέσα στην κουζίνα ήμουν  καθάριζα και  τσέκαρα αν χρειάζεται να παραγγείλω. Μου τελειώνει το λάδι και... Παπάς-Καλά , καλά (είπε ο παπάς κουνόντας το χέρι του)δεν με νοιάζει για το λάδι  σου. Φέρε μου ένα καφε και γρήγορα Καφετζής-Γιατί γρήγορα; Παπάς-Γρηγόροη  δεν  σε  λένε; Καφετζής-Γρηγόρη Παπάς-Για αυτό ,  άιντε , άιντε και δεν έχω  όλη την μέρα  για χάσιμο Ο Καφετζής έκανε μεταβολή και  βάδιζε προς το κουζινάκι του με τον παπά να φωνάζει Παπάς-Γρήγορα Γρηγόρη. Γρήγορα. όχι σαν και χθες. Κάναμε  2 ώρες να μας φέρεις έναν καφέ Που στο  υπουργείο  να κά