Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σε αυτή την πόλη όταν βρέχει...


 Στους βρεγμένους  δρόμους της Σαλονικής  

οι φωνές  χιλιάδων μικρών παιδιών που πάνε στο σχολείο, ορίζουν το ξεκίνημα της μέρας

ξεχύνονται στους δρόμους, γεμάτα  χαρά, αγνοώντας ακόμη και τις παγωμένες  βόρειες σταγόνες που πέφτουν πάνω τους

θα βρουν τους φίλους τους, θα πουν τις εμπειρίες του  από χτες και θα δυσανασχετήσουν με την πρωινή  δεξιά προσευχή και την έναρξη του μαθήματος....ως το πρώτο διάλλειμα


Οι  μητέρες οδηγοί, μέσα στην βροχή θα αλλάξουν ταχύτητα με τον δασκαλεμένο δεξιό  τρόπο που τις δίδαξαν για να μεταβούν με τα αμάξια τους στις δουλειές τους

Θα κλειδώσουν το αυτοκίνητο με τον επίσης δεξιό δασκαλεμένο τρόπο,

τις βλέπω κάθε μέρα

αφήνουν τα παιδιά στο σχολείο, καταφτάνουν στην εργασία τους, σχολάνε, πάνε παίρνουν τα παιδιά...




και πάντα έχουν τις ίδιες εκφράσεις,την ίδια  στάση του σώματος, τις ίδιες αντιδράσεις, τα ίδια ενδιαφέροντα, τις ίδιες ανησυχίες  τις ίδιες προσδοκίες...όλες μαζί . σαν επρόκειτο για ένα άτομο

αυτές ζούνε μόνο το βράδυ όταν θα  αφεθούν στην κρεβατοκάμαρα τους  εντελώς υγρές να παρακολουθήσουν και να ηδονισθούν με  το καθημερινό παιχνίδι επιβίωσης κάποιων γελοίων σταρ και γυμναστών

βλέπω και τους άντρες. γελοίοι , χαμερπείς  μέσα στην σοβαρότητα τους


προσκυνάνε ακόμη και τον σκύλο του αφεντικού τους αλλά είναι έτοιμοι να τρέξουν πίσω απ την αστυνομία για να ρίξουν μια κλωτσιά σε κάποιον ανάπηρο  μετανάστη της Ασίας που θα καταφτάσει στις ακτές μας μέσα σε μια  βάρκα

και μετά θα φιλήσουν το χέρι του παπά που  θα ευλογήσει στο όνομα της Ορθοδοξίας την αγάπη του Θεού για όλους





Σε αυτή την πόλη , κάποτε...όταν την βάδιζες  πριν το χάραμα του  ήλιου έβλεπες εργάτες και εργάτριες να περιμένουν στις στάσεις  να περάσει το λεωφορείο να τους μεταφέρει στο εργοστάσιο

Τώρα δεν υπάρχει εργοστάσιο. Το πήγαν στην Κίνα. Δεν υπάρχουν και εργάτες

Το χάραμα συναντάς μόνο κάτι τιποτένιους ιδιοκτήτες μπαρ με τα ακριβά  αμάξια τους να  οδηγάνε με το πρόσωπο τους να ναι πασαλειμμένο  απ τον πατσά


Σε αυτή την πόλη ,κάποτε όταν έβρεχε έβγαινε ένα κορίτσι στους δρόμους, ανέμελο και ζούσε μαζί σου

Μέχρι που  την κλέψανε και την φυλακίσανε  στον ατέρμονο κύκλο της επιβίωσης, επιτρέποντας  της να νιώθει πως απελευθερώνεται  μια στο τόσο όταν στάζει φράγκα για να  δει κάποια ηλίθια  μπάντα που παριστάνει πως παίζει ροκ

Σε αυτή την πόλη  όμως υπάρχουν χιλιάδες μονάχοι άνθρωποι που όταν  βρέχει κινούν να βαδίσουν μέσα στην θύελλά. Να αναπνεύσουν και να ονειρευτούν 

Είναι τόσοι πολλοί μα είναι όλοι μονάχοι



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γυναίκα ντελίβερυ 1

Είχε πάει 10 και μισή το βράδυ. Αυτή την ώρα  , τις καθημερινές οι δρόμοι αδειάζαν  από τα αυτοκίνητα Της άρεσε αυτή η ώρα. Μπορούσε να δουλέυει πιο άνετα.  Καβαλούσε  το παπάκι της και  πήγαινε τις παραγγελίες  πιο γρήγορα  χωρίς να είναι αναγκασμένη να τρέχει. Μια τέτοια  ώρα  μέσα στο ψιλόβροχο  οδηγούσε  ακούγοντας  στα ακουστικά την αγαπημένη της  μουσική απ τα  80ς   Φτάνοντας με τις πίτσες στα χέρια   στον όροφο που ήταν ο πελάτης,  χτύπησε το κουδούνι του Της  ανοίξαν  δυο έφηβοι που χαμογελούσαν σαν χαζοί Από μέσα της ήρθε η μυρωδιά του μπάφου. Γνώριμη μμυρουδιά. Στην ηλικία τους  τα ίδια έκανε με τις φίλες της ή με το  τότε  αγόρι  της, που μετά έγινε σύζυγος της  , μετά  την κεράτωσε και μετά την χώρισε  αφήνωντας της  άφραγκη να συνεχίσει την ζωή της Τα πιτσιρίκια  της κοιτούσαν εντυπωσιασμένα. Ακόμη και στα  37 της ...

Μπίστας και Μπαρτάς-μικρό θεατρικό

  Το μπαρ  βιτρίνα για τον μαφιόζο Μπαρτά ήταν κλειστό   τις πρωινές ώρες και  για αυτό τον λόγο αποτελούσε το καλύτερο μέρος για να συναντηθεί  και να συζητήσει τις διαφορές του με τον  κύριο ανταγωνιστή του Μπίστα Στο κέντρο του μαγαζιού στήθκε ένα  τραπέζι και ο Μπαρτάς περίμενε στωικά την άφιξη του Μπίστα Ο Μπίστας μαζί με δυο ακόμη άντρες μπήκαν στο μαγαζί Ήταν ο Νικολάκης  ο μπράβος του και ο Στούκας ο σύμβουλος του Ο Σώστης και ο Λέλος ήταν το αντίστοιχο δίδυμο του Μπαρτά και σπεύσαν να παρουν θέση όρθιοι από πίσω του Ο Μπαρτάς του είπε -Καλώς τους , και έκανε με το χέρι του νόημα να καθίσει, κάτσε -Δεν σηκώνεσαι καν να με  υποδεχθείς; ρώτησε ο Μπίστας -Αν θες πρωτόκολλο τράβα στο προεδρικό μέγαρο Ο Μπίστας έκατσε χαμογελώντας Ο Μπαρτάς έκανε έναν  μορφασμό  σαν να τον ρωτούσε τι σήμαινε το χαμόγελο του Ο Μπίστας σήκωσε το γάντι και του απάντησε -Καλά λένε  πως  γερνάς, σε  πεθαίνει η μέση σου και δεν μπορ...

Τι έκανες;(σύντομο διήγημα)

 Στο  εγκαταλελειμμένο  υπόγειο  πάρκινγκ υπήρχε μια καρέκλα. Σε αυτήν καθόνταν ένα  δεμένος πισθάγκωνα άντρας.Ο Οδυσσέας και απέναντι του υπήρχε μια άλλη  καρέκλα στην οποία καθόνταν ο επιθεωρητής Νικολάου Οι δυο άντρες  κοιτάζαν ο ένας τον άλλον αμίλητοι πριν ο επιθεωρητής σπάσει την σιωπή -Χαμογελάς. Οδυσσέα. Ο Οδυσσέας συνέχιζε να τον κοιτάζει και να χαμογελάει -Είσαι  ξυλοκοπημένος, χρειάζεσαι άμεσα  γιατρό, είσαι σ τα χέρια μας. Κανείς δεν γνωρίζει που βρίσκεσαι. Ίσως ναι να  μην είσαι ζωντανός σε λίγες ώρες ή λεπτά και συ  χαμογελάς; -Ναι. Για την ακρίβεια σε κοιτάζω και χαμογελάω -Γιατί; Πιστεύεις πως  εγώ βρίσκομαι σε δεινή  θέση και συ πως είσαι καλύτερα από εμένα; -Εσύ πιστεύεις κάτι διαφορετικό; Ο επιθεωρητής ξεφύσηξε -Να σου πω. Εγώ έχω μια σταθερή  δουλειά. Στην αστυνομία. Έχω μια πολύ καλή ανώτερη θέση. Στην αστυνομία. Πληρώνει καλά αυτή η  θέση. Σύντομα θα πάρω και προαγωγή και ίσως  στις επό...