Μετεμφυλιακή Εσπεράντζα 1(πιλότος)-ευθυμογράφημα

 Ο εμφύλιος είχε τελειώσει πριν  λίγα  χρόνια

Ο άντρας της Εσπεράντζα είχε πολεμήσει με τους αντάρτες  στα βουνά  του  Κιλκίς και της Χαλκιδικής, όμως έκτοτε αγνοούνταν η τύχη του.

Μέσω  ενός συνδέσμου στο χωριό προσπάθησε να μάθει αν είχε  καταφέρει να διαφύγει  στο ανατολικό μπλόκ ή αν είχε  συλληφθεί και είχε εκτελεσθεί  ή φυλακισθεί

-Ο Μάρκος πάντα καραγκιόζης  ήταν Εσπεράντζα, της απάντησε  απυηδισμένος ο σύνδεσμός κάνοντας έναν  μορφασμό και συμπλήρωσε, δεν είναι πουθενά

-Τι εννοείς  πουθενά;

-Από όσο ψάξαμε   στο κόμμα δεν είναι πουθενά. Ούτε στο ανατολικό μπλόκ , ούτε στις λίστες εκτελεσθέντων, ούτε στους  εκτοπισμένους, ούτε στους φυλακισμένους

-Και τι έγινε; Άνοιξε η  γη και τον  κατάπιε; ρώτησε η νεαρή  ψηλή πανέμορφη  γυναίκα  τον  κοντόχοντρο  μουστακαλή σύνδεσμο του κόμματος

-Τι να σου πω; Μπορεί να τον έφαγε κάποιος λύκος στο βουνό

-Και γω τι θα κάνω;  Η κοινότητα  μας έφαγε τον κλήρο εδώ στο χωριό. Πως θα ζήσω

-Εχμμ, έκανε  ο  σύνδεσμος  χαμογελώντας και  ξεροβήχωντας  για να φτιάξει την  φωνή του, μήπως θα έπρεπε να ξανασκεφτείς να  παντρευτείς  Εσπεράντζα μου;

Εσύ τώρα είσαι μια γυναίκα μόνη. Χρειάζεσαι ένα στήριγμα, κάποια στιβαρά μπράτσα  για να  στηριχτείς πάνω τους στην ζωή. Τα χρόνια είναι δύσκολα και  τα επόμενα που θα έρθουν  θα ναι ακόμη πιο  δύσκολα

Η Εσπεράντζα τον κοίταξε  από πάνω μέχρι κάτω και του απάντησε

-Ένας  γάμος   μου είναι αρκετός. ΄Έμπλεξα με έναν τρελό στην ζωή μου. Φτάνει

Μετά έκανε μεταβολή και  τράβηξε προς το σπίτι της

Μερικούς μήνες αργότερα   η Εσπεράντζα είχε μετακομίσει στην Θεσσαλονίκη. Εκεί  είχε βρει δουλειά σε ένα κακόφημο καμπαρέ όπου τραγουδούσε και γρήγορα άρχισε να κερδίζει πολλούς  θαυμαστές και θαυμάστριες με την φωνή της ανάμεσα στον καλό κόσμο της πόλης, τους  ταγματασφαλήτες της πόλης που ήτανε στην υπηρεσία του καλού κόσμου της πόλης και την μαφία της πόλης που κανείς δεν μπορούσε να πει με σιγουριά αν ήταν μόνο εγκληματίες ή μόνο  ταγματασφαλήτες εγκληματίες

Κάθε βράδυ  όλοι περιμέναν να κλείσει το πρόγραμμα της με το   τραγούδι

"με ένα  παράπονο"

Μόλις  τελείωνε  , ο διευθυντής των φλυακών -κολαστηρίων της πόλης, Αλέξανδρος  Σταύρου  ανέβαινε  στην σκηνή κτρα΄τωντας μια ανθοδέσμη όπου και της την πρόσφερε.

Η Εσπεράντζα χαμογελούσε  τεχνητά στον γλίτσα, παρίστανε την γοητευμένη  , τον ευχαριστούσε και μετά  έτρεχε στο καμαρίνι της.

Όπως κάθε βράδυ ο  Σταύρου την περίμενε  στην πίσω είσοδο έξω απ το αμάξι του  το οποίο το είχε με αναμμένη την μηχανή και τα φώτα

-Δεσποινίς  Εσπεράντζα,  φώναζε και επαναλάμβανε, δεσποινίς Εσπεράντζα;

Η κοπέλα κοντοστεκόνταν λίγο

Ο Σταύρου έτρεχε προς το μέρος της

-Αναρωτιόμουν αν είστε ελεύθερη  απόψε. Έχω κλείσει   τραπέζι στο καλύτερο εστιατόριο με  θέα όλη την πόλη. Φαντάζομαι θα πεινάτε. Δεν πεινάτε;

-Κύριε Σταύρου.,..

-Αλέξανδρος για εσάς δεσποινίς  Εσπεράντζα, την διέκοψε  χαρίζοντας της ένα ακόμη γλειώδες  χαμόγελο του

-Λυπάμαι μα  δεν  θα μπορέω. Έχει έρθει μια  θεία μου απ το χωριό  και είναι άρρωστη και πρέπει να είμαι σπίτι  κοντά της

-Αύριο ίσως; Αύριο θα μπορούσα να κλείσω όλο το μαγαζί. Να είμαστε μονάχοι, με ρουμάνικα  βιολιά να παίζουν μόνο για εμάς

-Ας ξημερώσει αύριο και βλέπουμε, είπε και κίνησε  να φύγει

-Μπορώ να  σας πάω εγώ σπίτι

-Ευχαριστώ, μα...έχω καλέσει  ταξί και με περιμένει

Ο ταξιτζής ήταν ένας χαφιές της ασφάλειας απ την Τριανδρία. Στην κατοχή και τον εμφύλιο είχε  καρφώσει  όλη την περιφέρεια   τριανδρίας -τούμπας και η ανταμοιβή του απ το κράτος των δοσιλόγων ήταν αν του δώσουν την άδεια

Για την ακρίβεια τον ρώτησαν

"Θες άδεια περιπτέρου ή ταξί;"

"να κλειστώ εγώ σε περίπτερο; i wanna ride  like an eagle" τους απάντησε  με τα λίγα αγγλικά που ήξερε -άσχετα αν ο  αετός ως είδος δεν έχει ιππεύσει ποτέ

Καθώς περίμενε  στην πλατεία την Εσπεράντζα  και  όσο αυτή καθυστερούσε με την συνάντηση της με τον Σταύρου τον πλησίασε  ένας  τύπος  γύρω στα 40

-Στρίβε μάγκα μου, του είπε ο ταξιτζής, περιμένω  κούρσα

Ο 40 χρόνος μπήκε και έκατσε  στο πίσω κάθισμα

Ο ταξιτζής  τα πήρε

-Δεν καταλαβαίνεις ελληνικα  ρε;

-Ηρέμησε  θα περιμένουμε μαζί  τον πελάτη σου και  μπορεί να πηγαίνω  εκεί κοντά που πάει

-Σήκω  βγες έξω ρε;

-Είσαι αγενής

-Βγες πριν σε   ρίξω  ένα χέρι  ξύλο

-Με ποδοπατείς

Ο ταξιτζής βγήκε έξω και  άνοιξε την πίσω πόρτα και ξεκίνησε να τον τραβάει

-Ρε  βγες έξω  λέμε

Ο 40χρόνος βγήκε έξω και ο ταξιτζής σήκωσε το χέρι του να τον βαρέσει όμως κοκάλωσε  βλέποντας τον σουγιά στα χέρια του άγνωστου

-Άντε ντε;  Δεν θα το κατεβάσεις το χέρι να με βαρέσεις; τον ρώτησε

ο ταξιτζής  το κατέβασε ελαφρά

-Έλα ρε φίλε , ας ηρεμήσουμε. Θα με σκοτώσεις επειδή  έχω κλείσει  άλλη κούρσα με πελάτη;

Ο 40χρόνος  χαμογέλασε

-Έχεις δίκιο. Είναι μαλακία να σε σκοτώσω για αυτό. Θα  βρω άλλον λόγο να σε σκοτώσω

Ο ταξιτζής τον κοιτούσε απορημένος

Ο 40χρόνος συνέχισε

-Όπως ας  πούμε για το γεγονός πως  πριν τρία χρόνια  κάρφωσες μια ολόκληρη γειτονιά στην Τριανδρία και μέσα σε αυτούς ήταν και ένας φίλος μου τον οποίον τον πήγαν για εκτέλεσε, είπε

-Τι πας και θυμάσαι τώρα ρε φίλε; Άλλα χρόνια τότε, άγρια. Έχω οικογένεια και παιδιά  τώρα

Ο 40χρόνος  μη ακούγοντας τον του κάρφωσε τον σουγιά στην κοιλία και του ψιθίρισε

-Αν δεν τον  κάρφωνες  τώρα θα χε  κι αυτός οικογένεια και παιδιά μπάσταρδε.

Το σώμα του  ταξιτζή έπεσε στο έδαφος άψυχο

Ο 40χρόνος το έκρυψε  πίσω από κάτι φυλλωσιές και μπήκε το ταξί στην θέση του οδηγού

Η Εσπεράντζα μετά από λίγο μπήκε και έκατσε  την πίσω  θέση

Ο ταξιτζής έβαλε μπροστά

-Μα που πάτε; τον ρώτησε η γυναίκα, δεν  σας είπα που μένω

-Καλαμαριά  στα διόροφα σωστά; ρώτησε ο  40χρόνος  και το βλέμμα της Εσπεράντζας αγρίεψε

Σήκωσε την τσάντα της και βρίζοντας τον ξεκίνησε να τον βαράει από πίσω στο κεφάλι ενώ αυτός  είχει  ήδη ξεκινήσει το ταξί

Απ τα χτυπήματα έχανε τον έλεγχο του οχήματος που πήγαινε πέρα  δώθε

-Μπορώ να σου εξηγήσω όταν φτάσουμε; την ρώτησε

-Τι να μου εξηγήσεις  βρε  'άχρηστε; Που δυο χρόνια δεν έχεις  δώσει σημεία ζωής;

-Και συ δεν έχασες ευκαιρία  βλέπω. Καμπρετζού πήγες και έγινες και καλοπερνάς ε;

Η Εσπεράντζα σταμάτησε να τον βαράει και με σπασμένη  φωνή τον ρώτησε

-Αυτό έχεις να πεις;

-Άντρας σου είμαι, είπε ο Μάρκος που συνέχιζε να οδηγάει με το ένα χέρι και να κουνά  θεατρινίστικα  το άλλο, όσο  δημοκράτης και να ήμουν στον γάμο μας με πόνεσε. 

Η δική μου γυναίκα  αρτίστα;

-Το ότι μας τα πήραν όλα επειδή ήσουν  αντάρτης και δεν είχα τι άλλο να κάνω για να ζήσω; Σου πέρασε απ το μυαλό;

-Παλεύω για έναν καλύτερο κόσμο,  υπάρχει και  τίμημα σε όλο αυτό τι να κάνουμε;

Παλ...για μια στιγμή. Θες να πεις πάλευες. Σωστά; Ο πόλεμος τελειώσε

-Ποιον πόλεμο εννοείς;

-Και τον παγκόσμιο και τον εμφύλιο. όλοι οι πολέμοι τελειώσαν

-Υπό μία έννοια ναι, όμως...πως να στο πω  χωρίς να  φρικάρεις και να ξεκινήσεις να με βαράς ξανά;

-Πες το με δικά σου λόγια

-Εγώ δεν κατέθεσα ακόμη τα όπλα μου

Η Εσπεράντζα παραιτήθηκε ξεφυσώντας

-Δεν είπα την τελευταία μου κουβέντα. Πως το λένε βρε αδερφέ; Συνεχίζω τον αγώνα

-Παντρεύτηκα  έναν ηλίθιο

-Παντρεύτηκες έναν  ήρωα αλλά ας μην περιαυτολογώ

-Και πως ακριβώς συνεχίζεις τον αγώνα  σαϊνι μου;

-Πάνω σε αυτό το σημείο  ήθελα να σου πω

Μερικές στιγμές αργότερα αφού είχαν σταματήσει στην παραλία της Αρετσού και αφού έκαναν έρωτα καθόνταν αγκαλιά  πίσω από έναν βράχο στην αμμουδιά

Ο Μάρκος άναψε τσιγάρο και η Εσπεράντζα του το πήρε

-Δεν ήξερα πως καπνίζεις; την ρώτησε

-Πολλά δεν ξέρεις για μένα. Για πες

-Εγώ και μια παρέα παιδιά αποφασίσαμε την τελευταία μέρα του αγώνα  στον Γράμμο να μην  αποδεχθούμε τις αποφάσεις της ντεφετιστικής  ομολογούμενως ηγεσίας μας

-Ντεφετιστής ο Ζαχαριάδης;

-Όπως αποδείχθηκε.

-Εσύ λες άσχημο λόγο για τον Ζαχαρία;

-Ζαχαριάδη

-Ναι  αυτό.

-Αποφασίσαμε να συγκροτήσουμε τον δικό μας  στρατό και να κατέβουμε στην πόλη με σκοπό να την καταλάβουμε

-Ποια πόλη;

-Σε ποια πόλη είμαστε   ρε συ;

-Έχεις  εσύ στρατό έτοιμο να καταλάβει  την Σαλονίκη

-Παράξενο  σου φαίνεται;

-Για άνθρωπο που είχε  γελάδες και ποτέ δεν κατάφερε να αρμέξει ούτε μία ναι

-Μην  υποβαθμίζεις την  συζήτηση

-Εντάξει. Και για πες; Πόσα άτομα είστε

-Ξέρεις  σε κάποια πράγματα δεν έχει σημασία η ποσότητα αλλά η ποιότητα

-Πόσοι είστε είπαμε;

-4

-Να φανταστώ η αφρόκρεμα του  δημοκρατικού  στρατού , ο Δημήτρης  που  ως αντάρτης δεν έριξε ποτέ του ντουφεκιά γιατί έχει 40 βαθμούς μυωπία

-Είναι όμως  οξυδερκές μυαλό

-Ο επονομαζόμενος Κοντούλης, που  παλεύει για το προλεταριάτο  αλλά η μόνη εργασία που γνωρίζει είναι να  παραβιάζει κλειδαριές και να αδειάζει σπίτια

-Δεν βρίσκεις εύκολα  χαμάλη και κλειδαρά σε ένα  άτομο...αυτή η γαμημένη  εξειδίκευση  

-Και ο Μάνθος; Ο επονομαζόμενος και Ταύρος; 1 και 90 ύψος και 100 κιλά όλα μύς. Ένας αγαθός γίγαντας που  του φουσκώσατε τα μυαλά  με την επανάστάση και τον έχετε για να δέρνει  για  λογαριασμό σας

-Οι μοναρχοφασίστες  ξέρεις πόσους έχουν σαν αυτόν;  Ας πάρουμε και μεις έναν

-Και σεις θα  καταλάβετε την πόλη;

-Για αρχή. Μετά αν όχι όλη την χώρα  την Μακεδονία σίγουρα

Και εδώ μπαίνεις και εσύ στο κόλπο

-Ρε συ Μάρκο, δεν το βλέπεις πως ονειροβατείτε;

-Στις φυλακές στενάζουν τα αδέρφια μας. Άντρες και γυναίκες έτοιμα να πολεμήσουν ξανά για την λευτεριά. Αποφασίσαμε να τα  ελευθερώσουμε , έτσι παρακολουθήσαμε  τον διευθυντή  Σταύρου-έτσι σε βρήκα ξανά

-Και γιατί παρακολουθήσατε τον διευθυντή;

-Γιατί θα τον απαγάγουμε. Μετά με την απειλή όπλου θα τον οδηγήσουμε στις φυλακές και θα  τον βάλουμε να διατάξει την απελευθέρωση των  πολιτικών κρατουμένων

-Ρε συ Μάρκο. λογικέψου

-Θέλω αύριο να παρασύρεις τον Σταύρου στο σημείο που θα σου πω. Θα το κάνεις αυτό για μένα;

Η Εσπεράντζα  δέχθηκε να βοηθήσει τον άντρα της

Παρέσυρε τον Σταύρου  σε  ένα  αλσύλιο

Εκεί  η ομάδα του  Μάρκου  με τον Μάνθο  μπροστά τον ακινητοποίησαν αφού πρώτα προσποίηθηκαν πως χτυπάνε την Εσπεράντζα  η οποία  έπεσε δήθεν αναίσθητη στο έδαφος

Τον οδήγησαν στην φυλακή και  τον έβαλαν να διατάξει να αφεθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι ελεύθεροι

 Μετά με φορτηγά  μεταφέρθηκαν έξω απ την όλη στον Χορτιάτη

Εκεί ο Μάρκος πανηγυρίζοντας  τους μίλησε

-Σύντροφοι, α καταφέραμε και αυτό είναι μόνη η αρχή

Ο καθοδηγητής των  φυλακισμένων  τον διέκοψε

-Υπάρχει κομματική απόφαση για την διεξαγωγή  νέου ένοπλου αγώνα  σύντροφε;

-Σύντροφε δεν χρειαζόμαστε το κόμα. Θα κινήσουμε εμείς και το κόμα θα ακολουθήσει

Ο καθοδηγητής  φρίκαρε και ξεκίνησε να φωνάζει

-Είσαι ηλίθιος ή πράκτορας; Μας έβαλες σε αυτή την περιπέτεια χωρίς καν να ειδοποιηθούμε και χωρίς να  έχεις σύνδεση με το κόμμα;

-Το κόμα , το κομα, τι παραπάνω μπορούσε να κάνει το κόμα απ την Ρουμανία;

Ο Καθοδηγητής τον πλησίασε  κουνώντας του το χέρι

-Ότι κάνει πάντα

-Δηλαδή τίποτα

-Δεν ξέρω τι  πρακτορίστικο παιχνίδι παίζεις , κανονικά θα έπρεπε να  σε εκτελέσω επί τόπου

-Και γιατί δεν το κάνεις;

-Γιατί  εσύ έχεις  τα όπλα.

-και σαν τι σκέφτεσαι τώρα; Να γυρίσεις πίσω στην φυλακή  ;

ο καθοδηγητής κοίταξε τους συντρόφους του απ την φυλακή

-Σύντροφοι έτσι εχόντων των ποραγμάτων  το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κινήσουμε για  τα σύνορα με σκοπό να περάσουμε  στις λαϊκές δημοκρατίες όπως πολλοί άλλοι Συναγωνιστές μας

Εκεί θα έρθουμε σε επαφή με το κόμμα  και  αυτό ξέρει πως να μας χρησιμοποιήσει

Το κόμα  γνωρίζει πότε είναι η ώρα για αγώνα και πότε η ώρα για την οικοδόμηση των συνθηκών που θα μας οδηγήσουν σε αυτόν.

Για αυτό εμπιστευόμαστε το κόμα και όχι διάφορους τυχοδιώκτες

Στις λαϊκές δημοκρατίες θα μας περιμένει  μια ζωή όπου θα προσφέρουμε  με την εργασία και τον  αγώνα μας για την οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Θα αποκτήσουν τα παιδιά μας ευκαιρίες. Θα μπορέσουν να  σπουδάσουν, να γίνουν επιστήμονες και ίσως αργότερα όταν ωριμάσουν οι συνθήκες ενδεχομένως να επιστρέψουν να προσφέρουν με τις γνώσεις  τους σε μια σοσιαλιστική  Ελλάδα

-Σοβαρά τώρα; τα πιστεύεις αυτά που λες; Θα σπουδάσουν και θα επιστρέψουν  να ενσωματωθούν στο  εδώ καθεστώς που θα τους χρυσοπληρώνει  για τις γνώσεις τους. Η μόνη μας λύση ειναι  η συνεχιση του αγώνα  , εδώ και τώρα

-Είσαι τρελός, είπε και όλοι μαζί  κίνησαν για τα σύνορα

Ο Μάρκος έμεινε  αποσβωλομένος

Οι  3 σύντροφοι του δεν μιλούσαν

-Μάνθο πες κάτι , του είπε ο Μάρκος

-Τι να πω, τα χωχαμένα, απάντησε ο  αγαθός γίγαντας

Ο  Δημήτρης ξεκίνησε να λέει

-Προφανώς ο εγκλεισμός επέδρασε ψυχολογικά και κατασταλτικά στις συνειδήσεις  των συντρόφων οι οποίοι όπως είναι φυσικό  απεγκλωβισμένοι απ  την αντεστραμμένη προστασία των φυλακών νιώθουν περισσότερη την εσώτερη ανάγκη να μπουν  υπό την προστατευτική σκέπη του κόμματος , ως εκ τούτου...

-Δημήτρη να  χαρείς. Απλά τον ήπιαμε, του είπε ο Μάρκος

ο Κοντούλης πήγε και  στάθηκε δίπλα του αμίλητος

Ο Μάρκος τον κοίταξε και ο Κοντούλης ανταπέδωσε το κοίταγμα  ενώ έξυνε την τραγιάσκα του 

Ο Μάρκος προχώρησε προς το γκρέμι και είδε τους  φυλακισμένους  από κάτω να  τραβάνε ενώ ξημέρωνε  προς τα βόρεια

Η Εσπεράντζα εμφανίστηκε και τον πλησίασε

Τον αγκάλιασε από πίσω

-Στεναχωρέθηκες;

-Πρώτη φορά είναι;

-Είναι στην ανθρώπινη φύση να  ζητάνε ασφάλεια σε κάποια ισχυρή εστία. Ποιος θα  ακολουθήσει το όραμα 4 ανθρώπων Μάρκο μου;

-Δίκιο έχεις

-Δηλαδή θα πάμε σπίτι μας να ζήσουμε μια κανονική  ζωή;

-Θα γίνει και αυτό απλά έχω κάτι άλλο στο μυαλό μου για την ώρα

-Για μας;

-Κατ επέκτασιν και υπό μία έννοια ναι...για την επανάσταση.