Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μπίστας και Μπαρτάς-μικρό θεατρικό

 


Το μπαρ  βιτρίνα για τον μαφιόζο Μπαρτά ήταν κλειστό   τις πρωινές ώρες και  για αυτό τον λόγο αποτελούσε το καλύτερο μέρος για να συναντηθεί  και να συζητήσει τις διαφορές του με τον  κύριο ανταγωνιστή του Μπίστα

Στο κέντρο του μαγαζιού στήθκε ένα  τραπέζι και ο Μπαρτάς περίμενε στωικά την άφιξη του Μπίστα

Ο Μπίστας μαζί με δυο ακόμη άντρες μπήκαν στο μαγαζί

Ήταν ο Νικολάκης  ο μπράβος του και ο Στούκας ο σύμβουλος του

Ο Σώστης και ο Λέλος ήταν το αντίστοιχο δίδυμο του Μπαρτά και σπεύσαν να παρουν θέση όρθιοι από πίσω του

Ο Μπαρτάς του είπε

-Καλώς τους , και έκανε με το χέρι του νόημα να καθίσει, κάτσε

-Δεν σηκώνεσαι καν να με  υποδεχθείς; ρώτησε ο Μπίστας

-Αν θες πρωτόκολλο τράβα στο προεδρικό μέγαρο

Ο Μπίστας έκατσε χαμογελώντας

Ο Μπαρτάς έκανε έναν  μορφασμό  σαν να τον ρωτούσε τι σήμαινε το χαμόγελο του

Ο Μπίστας σήκωσε το γάντι και του απάντησε

-Καλά λένε  πως  γερνάς, σε  πεθαίνει η μέση σου και δεν μπορείς να στέκεσαι πολύ ώρα  όρθιος ε;

Ο Μπαρτάς παρατήρησε το πονηρό χαμόγελο του Μπίστα

-Μπίστα; Μήπως είσαι  φυσιοθεραπευτής; 

-Μην αρπάζεσαι αδερφέ. Εγώ απλά σου  ανέφερα τι ακούγεται στην πιάτσα.

Πόσο καιρό έχεις να σηκωθείς , να αδειάσεις  την πίστα και να ρίξιες μια ζεμπεκιά, αλήτικη, σένια  όμορφη και ωραία; α;

-Σταμάτησα να χορεύω ζεϊμπεκιές

-Επειδή σε  πεθαίνει η μέση  σου...

-Επειδή πλέον  ζεϊμπέκικα  χορεύει η  κάθε κλώσσα  προϊσταμένη   δημόσιας υπηρεσίας  που βγήκε με τις σιτεμένες συναδέλφισσες της να  διασκεδάσουν και να μας πρήξουν τα αρχίδια  ένα ακόμη  σαββάτο βράδυ

-Αυτές ταϊζουν τις δουλείες μας όμως

-Ναι αλλά  δεν σέβονται τίποτα

-Σε αυτό έχεις δίκιο Μπαρτά. Έχει  χαθεί  η σέβαση στις μέρες μας. Αλλά απ την άλλη αυτό δεν λέγαν και τα αφεντικά μας  στις αρχές των 90ς όταν ξεκινούσαμε  εμείς;

-Δεν ξέρω τι λέγαν εκείνοι οι γεροξούρες με τις σκουριασμένες ιδέες  κολλημένες  στην δεκατία του 70

-Και μας έτσι μας βλέπουν οι νεότεροι .

-Πως μας  βλέπουν δηλαδή;

-Χούφταλα με παρηκμασμένες  σκουριασμένες  κολλημένες στην δεκαετία του 90 ιδέες

-Να πα να  γαμηθούν. Τα πρεζάκια. Που αν δνε πάρουν 8  φορές  την μέρα κόκα  δνε μπορούν να σταθούν στα πόδια  τους

Το ξες  πως δεν μπορώ φονιά της προκοπής; 

Οι περισσότεροι μπαίνουν στην δουλειά επείδη άκουσαν για αυτήν σε κάποιο κραπ  τραγούδι;

-Κράπ;

-Κράπ. Αυτό  τραγουδάν σαν καθυστερημένα  και μιλάνε για πούτσες και φόνους. Φόνους και πούτσες.

-Τραπ

-Τι τραπ;

-Τραπ λέγεται όχι κραπ

-Κραπ, τραπ   όπως και να λέγεται  η μαλακία που τους δέρνει δεν αλλάζει

Γιατί ρε; Εσένα οι φονιάδες που βρίσκεις είναι καλύτεροι;

-Όχι, όπως τα λέν είναι. Ακούνε τραπ , πίνουν ένα τσουβάλι κόκα την μέρα και  μόλις φτάσουν 22 ετών  είναι εντελώς  φυτά.

Δεν μπορώ να βρω υπάλληλο που να χει διάρκεια στην δουλειά

-Παλιά  μας φεύγαν τα καλύτερα παιδιά από σφαίρες  , τώρα φεύγουν για να  πάνε να ηχογραφήσουν  κραπ...τραπ...

-Χτες έβαλα  τους δικούς μου να σκοτώσουν 5 που  θέλαν να βγουν απ την δουλειά  για να γίνουν ...αστέρια.

Μόλις τελειώσαν την δουλειά  οι δικοί μου ξες τι με ρωτήσανε;

Εμείς σε πόσο καιρό θα μπορούμε να  φύγουμε  για να  βγάλουμε  δίσκο;

-Να  τα ίδια τραβάω και γω

-Πρέπει να τους σκοτώνεις και μετά να βρίσκεις  κόσμο να σκοτώσει αυτούς που τους σκότωσε

-Και  πάει λέγοντας

-Δηλαδή που το πάει η νέα γενιά;

Όταν φύγουμε εμείς  αυτοί τι θα κάνουνε;

Θα  βγαίνουν στην πιάτσα και θα πουλάνε προστασία τραγουδιστά;

-Και  δεν είναι μόνο αυτοί.

Βρήκα παιδί, λεβέντη. κομάντο στα όυκ ντούκι. Ούτε τραπ  είχε ούτε τίποτα

-Για πες;

-Και  τους πρώτους μήνες όλα καλά. Σκέψου είχε φτάσει 7 φόνους σε μια μέρα. 2 μέτρα  παλικάρι , 150 κιλά  όλα γυμνασμένοι μυς. Και στο σημάδι άσος.

-Θα πάω να τον βρω να σου τον πάρω

-Αν πληρώσεις τον βαρκάρη θα τον βρεις

-Έλα ρε; Τι έγινε;

-Ο μαλάκας  ήταν αυτό το...λαήφ  θέραπυ  μοτιβέησον πως σκατά το λένε

Έκανε  όλο γυμναστήρια και  στα ρεπό του  δοκίμαζε λέει  τα όρια  του με σκοπό να τα ξεπεράσει

Και μου πάει σε κάτι βουνά  και τρώει μια σαβούρτα και πέφτει  σε χαράδρα 300 μέτρων και γεια σας

Μας χαρέτησε το κομάντο

-Κρίμα. Είχαμε και μείς τον Τορνέηντο.

Αυτός ήτνα του γυμναστηρίου. Σήκωνε  βάρυ και  καρατιές  και  έτσι σχέδιο

-Και τι έγινε;

-Μια μέρα  σήκωσε έναν τόνο ο μαλάκας...να σπάσει τα όρια  του και να θέσει νέα όρια...200 μέτρα  λεβέντης  και κάτι τέτοιες παπαριές έλεγε. Και σηκώνει που λες  3 τόνους και σπάει η σπνδυλική του  και από το βάρος ανοίγει μια τρύπα  εκεί που στεκόταν και πέφτει μέσα στο κενό

Τα εμάκ  που τον ψάχνανε 70 κιλά αρχαία   βγάλανε απ την τρύπα και αυτόν  ακόμη δεν τον  βρήκανε

-Δεν είναι οι νέοι όπως οι παλιοί. Θυμάσαι τον Σπιρτούλη

-Έλα ρε, ο Σπιροτούλης , το μου θύμισες

-Ένα και ένα  ύψος είχε;

-Και ζήτημα να ζύγιζε  2 κιλά

-Και  είχε ξεπαστρέψει με φαλτ΄σετα ή με γκάνι  περισσότερους απ΄όσους  οι αμερικάνοι στο βιετνάμ , οι  ρώσοι στο αφγανιστάν και οι  γεμρανοί  στο στάλινγκραντ

-Γάμησε τα. Και δούλευε ως τα  67 του

-Και αν δεν έφευγε τόσο άδικα θα συνέχιζε  ως τα 80 του  ρε

-Και πως  μας άφησε χρόνους αυτός;

-Ελα ρε  δεν θυμάσαι;

-Τσουκ

-Η Μαγδάλω; την θυμάσαι την Μαγδάλω την σμυρνιά;

-Η γυναίκα του;

-Του  δώσε μια με τον πλάστη στο κεφάλι  γιατί λέει η  Μαγδάλω τώρα της είπε μια παραβιαστική  πυρηνική  πατριαρχική   χειριστική  κουβέντα  και δεν άντεξε και τον κοπάνησε

-η κυρά Μαγδάλω  έγινε  γουόκ;

-και γουώκ και  ότι θέλεις

-δηλαδή έτσι  χάθηκε ο  Σπιρτούλης;

ο Μπίστας κούνησε το κεφάλι

Ο Μπαρτάς τον μιμήθηκε

-Καλά  καθόμαστε Μπίστα και τα λέμε αλλά ξέχασα τον λόγο που βρεθήκαμε 

-Κάτι έιχαμε να επιλύσουμε  αλλά  δεν γαμιέται. Το ξέχασα και γω

-Όκεη  κανονίζουμε αύριο νέα συνάντηση.

-Όχι εδώ.Στα νταμάρια. Στις 10 το β΄ραδυ

-Εντάξει Μπίστα


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πανηγύρι στο Στυγερό-η Ρίκα η γεροντοκόρη 1(πιλότος)

Η νύχτα είχε πέσει στην πλατεία του ορεινού χωριού Τα τραπέζια   στην είσοδο της  είχαν στηθεί  σε  δυο σειρές , η μιά απέναντι στην άλλη οι οποίες σειρές μετατρεπόνταν όσο προχωρούσες σε ένα  ημικύκλιο γύρω απ το κέντρο της πλατείας Στο κέντρο της πλατείας  ακριβώς μπροστά απ την είσοδο της ψησταριάς του Μανώλη είχε στηθεί η ορχήστρα με τους  τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες     Στα πρώτα  τραπέζια   μπροστά  στην ορχήστρα καθόνταν ο δήμαρχος ο γνωστός στο χωριό και ως Βαγγέλας. Παχύσαρκος  γύρω  στα 55 με  μουστάκι και με ακούρευτο μαλλί  του οποίου τα τσουλούφια έπεφταν συνεχώς  στο  μέτωπο του και τα έφτιαχνε προς τα πίσω με το χέρι -Δήμαρχε ;  φώναξε ένας  συγχωριανός του   απ την άλλη μεριά της πλατείας, πολυ καλλιτεχνικό το στήσιμο στην είσοδο της πλατείας. Εσύ το σκέφτκηες; -Εγώ, ποιος άλλος;όλα εδώ πέρα πρέπει να  τα κάνω μόνος μου λέμε. Χρόνια τώρα, ...

Βουλγάρικες αλήθειες-σύντομο θεατρικό

  Ενα  σκοτεινό ημιφωτισμένο  δωμάτιο. Στο κέντρο του είχε ένα  τραπέζι. Οι δυο αστυνομικοί  καθόνταν απένατι απ τον Μπόρις, τον επονομαζόμενο και "Βούλγαρο"  Οι  τρεις τους κοιτιόνταν για ώρα. Τελικά πήρε τον λόγο ο πιο έμπειρος  αστυνομικός, ο Γεωργίου αφού έριξε μια  κλεφτή ματιά στον Βασιλείου -Καλώς  ανταμώσαμε ξανα Μπόρις, είπε στον "Βούλγαρο" -Καλώς σας βρίσκω,απάντησε  αδιάφορα  ο Βούλγαρος διατηρώντας το αγριέμμένο του βλέμμα -Τι σε έκανε να αφήσεις την  καβάτζα σου στην Σόφια και να κατηφορίσεις ξανά στα μέρη μας; τον ρώτησε ο Βασιλείου Ο Μπόρις κοίταξε τον  Γεωργίου -Πήρε προαγωγή η Φιλλιπινέζ σε  μπάτλερ; τον ρώτησε  υπονοόντας τον Βασιλείου Ο Γεωργίου  με πολλά χρόνια υπηρεσίας και αναλόγων καταστάσεων στην πλάτη του απάντησε -Απάντα σε ότι σε ρωτάνε  ρε Μπόρις...να  τελειώνουμε  μια  ώρα αρχύτερα -Αφεντικά και δούλοι, σκατά γινήκαμε  ούλοι,μονολόγησε ο Μπόρις -Τα έ...